Stereognozja

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Stereognozja – termin neurologiczny określający zdolność do rozpoznawania przedmiotów wyłącznie za pomocą dotyku. Stwierdzono, że u ludzi chorych na chorobę Alzheimera stereognozja znacznie pogarsza się,[1] w przeciwieństwie do innych typów demencji, gdzie to zjawisko nie jest obserwowane. Upośledzenie stereognozji, jednakże bez uchwytnych zaburzeń czucia powierzchownego nazywane jest stereoagnozją. Świadczy o uszkodzeniu kory płata ciemieniowego. Stereoanastezja to z kolei niemożność rozpoznania rozmiarów oraz kształtów przedmiotu za pomocą dotyku.

Technika badania[edytuj | edytuj kod]

Badanemu, któremu wcześniej zawiązano oczy, należy dać do rąk znany mu przedmiot. Prawidłowo przedmiot ten powinien zostać rozpoznany przy pomocy ruchów manipulacyjnych palców.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. F. J. Huff, J. T. Becker, S. H. Belle, R. D. Nebes, A. L. Holland, and F. Boller. (1987). Cognitive deficits and clinical diagnosis of Alzheimer's disease. Neurology, 37:1119

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]