Stoke City F.C.

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Stoke City)
Stoke City
Ilustracja
Pełna nazwa

Stoke City Football Club

Przydomek

The Potters (Garncarze)

Barwy

         
czerwono-białe

Data założenia

1863

Liga

Championship

Państwo

 Wielka Brytania

Adres

Stanley Matthews Way, Stoke On Trent, ST4 4EG

Stadion

Britannia Stadium,
Stoke-on-Trent

Prezes

Peter Coates

Trener

Steven Schumacher

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Strona internetowa

Stoke City Football Club (wym. [ˈstoʊk ˈsɪti]; do 1928 roku znany jako Stoke Football Club) – klub piłkarski z miasta Stoke-on-Trent w środkowo-zachodniej Anglii. Został założony w 1863 roku, a w 1925 roku zmienił nazwę na Stoke City. Powstał jako drugi klub piłkarski na świecie, zaraz po Notts County. Przydomkiem klubu jest The Potters, co w tłumaczeniu na język polski oznacza Garncarze.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Początki[edytuj | edytuj kod]

Stoke City F.C. został założony w 1863 roku i jest najstarszym klubem w Premier League, a zarazem czwartym najstarszym z istniejących zespołem piłkarskim na świecie, po Sheffield, Hallam i Notts County. Stoke gra na stadionie Britannia Stadium, który miał 28 384 miejsc siedzących. Po segregacji miejsca zredukowane zostały do 27 598. Stadion został otwarty w 1997, przed tą datą Stoke grał na Victoria Ground, który został ich stadionem od 1878 roku. Przydomek klubu – The Potters (Garncarze) wziął się od przemysłu ceramicznego, znajdującego się w mieście. Ich strój, którym grają u siebie ma biało-czerwone paski na koszulce z białymi spodenkami i białymi getrami.

Późniejszy okres[edytuj | edytuj kod]

Najsłynniejszym zawodnikiem w historii klubu był sir Stanley Matthews. Stoke City uważane jest za drugi najstarszy klub angielski w piłce nożnej, założony w 1863 roku pod nazwą Stoke Ramblers, kiedy uczniowie Charterhouse School założyli klub piłkarski, podczas gdy pracowali w North Staffordshire Railway w Stoke-on-Trent[1]. Pierwszy udokumentowany mecz został rozegrany pięć lat później, w październiku 1868 r., przed 15 maja w Cricket Club Victoria Ground. Henry Almond, założyciel klubu był także kapitanem i zdobył pierwszego gola w historii klubu. W tym okresie grali w Victoria Cricket Ground, jednak przeszli do pobliskiej ziemi w Sweetings Field w 1875 roku, aby sprostać wymaganiom większej liczby kibiców. W 1878 roku klub połączył się ze Stoke Victoria Cricket Club i powstał Stoke Football Club.[potrzebny przypis] Przenieśli się z poprzedniego miejsca, Sweetings Field, na ziemię Athletic Club, który wkrótce stał się znany jako Victoria Ground[potrzebny przypis]. To było w tym czasie, kiedy klub przyjął ich tradycyjny czerwono-biały strój w paski. W sierpniu 1885 roku klub przeszedł na zawodowstwo. Stoke był jednym z dwunastu członków założycieli The Football League, gdy został wprowadzony w 1888 roku[potrzebny przypis]. klub walczył w pierwszych dwóch sezonach 1888/89 i 1889/90.[potrzebny przypis] W 1914 roku, gdy rozpoczęła się I wojna światowa, rozgrywki zostały zawieszone na cztery lata, aż w końcu wznowione w sierpniu 1919 roku. W 1925 roku Stoke-on-Trent został przyznany "status miasta ", co doprowadziło do zmiany nazwy klubu na Stoke City FC w 1928 roku. W 1930 roku zadebiutował w klubie jeden z najsławniejszych piłkarzy Stanley Matthews. Matthews, który dorastał w Hanley, był praktykantem w klubie, po raz pierwszy wystąpił w marcu 1932 r., w meczu przeciwko Bury, w wieku 17 lat[2]. Do końca dekady Matthews wykazał się jako reprezentant Anglii i jako jeden z najlepszych piłkarzy swojego pokolenia. Stoke osiągnął awans z 2. dywizji- jako mistrzowie – Matthews wystąpił jednak tylko w piętnastu meczach w tym sezonie. W 1934 r. średnia frekwencja kibiców na meczach wzrosła do ponad 23 000, co z kolei pozwoliło menadżerowi Tomowi Mather zwiększyć fundusze na transfery. To właśnie w tym okresie zanotowano największą wygraną Stoke w lidze, 10:3 zwycięstwo nad West Bromwich Albion w lutym 1937 roku. W kwietniu tego roku klub osiągnął swój rekord ligi jeśli chodzi o liczbę kibiców na meczu – 51 373 na Arsenal. 33 gole Freddiego Steele’a w lidze w sezonie 1936–37 pozostają rekordem klubu.

W dniu 9 marca 1946 roku doszło do tragedii, w której zmarło 33 osoby, a 520 fanów zostało rannych, podczas meczu FA Cup z Boltonem. W sezonie 1952/53 Stoke spadło do drugiego poziomu rozgrywek. Bob McGory zrezygnował z funkcji trenera po 17 latach. Jego następcą został Frank Taylor, który ponownie chciał wprowadzić drużynę do pierwszej ligi. Po siedmiu meczach bez zwycięstwa Taylor został zwolniony. W czerwcu 1960 roku drużynę objął Tony Waddington. Nowy trener poprowadził klub na szczyt angielskich boisk. Pod jego wodzą klub zdobył w 1972 Puchar Ligi, pokonując w finale Chelsea 2:1. W marcu 1977 roku po porażce z Leicester City Waddington opuścił drużynę[3]. W roku 1977 Stoke spadło z najwyższej klasy rozgrywkowej, jednak po roku przerwy zespół ponownie uzyskał awans. W sezonie 1984/85 klub przez cały sezon odniósł zaledwie trzy ligowe zwycięstwa. Klub zdobył Puchar League Trophy dwukrotnie, najpierw w 1992, a następnie w 2000 roku.

Powrót do czołówki[edytuj | edytuj kod]

Fani Stoke po awansie do Premier League – 2008 rok.

W ostatnim dniu sezonu 2007-2008 Stoke wywalczyło ponowny awans do Premier League, zajmując drugie miejsce w Championship. Po powrocie do najwyższej klasy rozgrywkowej The Potters zajęli 12. miejsce w ligowej tabeli, z dorobkiem 45 punktów. W kolejnym sezonie klub po raz pierwszy od 1972 roku awansował do ćwierćfinału Pucharu Anglii, pokonując min: Arsenal i Manchester City. Zwycięstwo 3-0 nad West Bromwich Albion podczas kampanii 2010-2011 było najwyższą wygraną klubu w historii Premier League. Pod wodzą Pulisa klub zagrał w finale Pucharu Anglii, jednak tam ulegli Manchesterowi City 1-0[4]. Finał pozwolił klubowi na awans do rundy kwalifikacyjnej Ligi Europejskiej w następnym sezonie. 23 maja 2013 roku Pulis za porozumieniem stron opuścił Stoke, a jego następcą został Mark Hughes[5][6]. Nowy trener odmienił grę drużyny i poprowadził ją do najwyższej lokaty The Potters w Premier League, bowiem zajęli oni 9. miejsce w sezonie 2013/14. W sezonie 2014/15 ponownie zajęli tą samą lokatę, z dorobkiem 54 punktów[7]. Warto dodać, że The Potters odnieśli kilka zwycięstw z drużynami z czołówki. Latem 2015 roku klub wydał sporo pieniędzy na transfery. W tym czasie kontrakt z zespołem podpisał Xherdan Shaqiri[8], który kosztował 12 mln funtów, Joselu, czy zakupiony w styczniu Giannelli Imbula, za którego zapłacono rekordową sumę – około 20 mln funtów.

Stadiony[edytuj | edytuj kod]

Britannia Stadium.
 Osobny artykuł: Victoria Ground.
 Osobny artykuł: Britannia Stadium.

W 1875 roku Stoke przeniósł się na Sweetings Field. W styczniu 1878 roku klub przeniósł się na Stoke Victoria Ground. Pierwszy mecz na nowym stadionie rozegrano 28 marca 1878 roku z Talke Rangers. Wówczas mecz oglądało 2500 fanów. Do 1935 roku na stadionie mogło przebywać 50 000 widzów. 29 marca 1937 roku podczas meczu ligowego z Arsenalem odnotowano ponad 51 000 widzów na stadionie. W 1956 r. zostały zainstalowane reflektory. W 1997 r. klub opuścił Victoria Ground po 119 latach i przeniósł się na nowy obiekt Britannia Stadium. W 2002 roku odnotowano rekordową frekwencję podczas meczu FA Cup z Evertonem[9].

Kibice i rywale[edytuj | edytuj kod]

Klub ma wiele fanów w Stoke-on-Trent. Stoke w przeszłości miało problemy z chuligaństwem, a zwłaszcza w latach 70, 80, 90 i na początku XXI wieku. W 2003 roku BBC opisało fanów Stoke jako jedną z najbardziej aktywnych i chuligańskich firm w Anglii. Kibice Stoke są uważani za jednych z najbardziej wspierających swoją drużynę w Anglii. Klub z szacunku do swoich fanów zaoferował bezpłatne przejazdy autobusem na każdy mecz ligowy w sezonie 2013-14 i 2014-15. Oficjalnym hymnem jest piosenka Będziemy z wami, która została odśpiewana po raz pierwszy w 1972 roku po triumfie w Pucharze Ligi Angielskiej. Stoke rywalizuje z West Bromwich Albion i Wolverhampton Wanderers[10]. Lokalnym rywalem jest drużyna Port Vale, z siedzibą w obszarze Burslem w Stoke-on-Trent. Stoke w tych meczach triumfowało 19 razy, a ekipa Port Vale piętnastokrotnie odnosiła zwycięstwo.

Stroje i herb[edytuj | edytuj kod]

Stroje[edytuj | edytuj kod]

Tradycyjnie Stoke swoje mecze rozgrywa w koszulkach w czerwono-białe pasy. Spodenki i getry w całości są koloru białego. Od 1891 do 1908 roku klub używał różnych wzorów i kolorów, kiedy to od 1908 roku na stałe zagościł kolor biały i czerwony.

Herb[edytuj | edytuj kod]

W przeszłości Stoke kilkakrotnie zmieniało herb. Na początku na koszulkach widniała sama litera „S”, która oznaczała nazwę klubu. W 2001 roku wprowadzono obecną wersję herbu, na którym widnieje przydomek zespołu, oraz data założenia klubu. W sezonie 2012/13 w ramach 150-lecia klubu na koszulkach pojawiła się wersja zmodernizowana herbu na którym pojawiła się widniała liczba 150, a pod spodem napis „Vis Unita Fortior”.

Sponsorzy[edytuj | edytuj kod]

Lata Sponsor koszulek Sponsor
1974–1975 Admiral Brak
1975–1980 Umbro
1981–1985 Ricoh
1985–1986 Brak
1986–1987 Hi-Tec Cristal Tiles
1987–1989 Admiral
1989–1990 Scoreline
Lata Sponsor koszulek Sponsor
1990–1991 Matchwinner Fradley Homes
1991–1993 Ansells
1993–1995 ASICS Carling
1995–1996 Broxap
1996–1997 ASICS
1997–2001 Britannia
2001–2003 Le Coq Sportif
Lata Sponsor koszulek Sponsor
2003–2007 Puma rowspan=3 Britannia
2007–2010 Le Coq Sportif
2010–2012 Adidas
2012–2014 Bet365
2014–2015 Warrior
2015– New Balance

Trenerzy[edytuj | edytuj kod]

Lata Imię i nazwisko Uwagi
sierpień 1874 – czerwiec 1883 Anglia Thomas Slaney
czerwiec 1883 – kwiecień 1884 Anglia Walter Cox
kwiecień 1884 – sierpień 1890 Anglia Harry Lockett
sierpień 1890 – styczeń 1892 Anglia Joseph Bradshaw
styczeń 1892 – maj 1895 Anglia Arthur Reeves
maj 1895 – wrzesień 1897 Anglia Bill Rowley
wrzesień 1897 – marzec 1908 Anglia Horace Austerberry
maj 1908 – czerwiec 1914 Anglia Alfred Barker
czerwiec 1914 – kwiecień 1915 Szkocja Peter Hodge Pierwszy menedżer spoza Anglii
kwiecień 1915 – luty 1919 Anglia Joe Schofield
luty 1919 – marzec 1923 Anglia Arthur Shallcross
marzec 1923 – kwiecień 1923 Anglia John Rutherford
październik 1923 – czerwiec 1935 Anglia Tom Mather
czerwiec 1935 – maj 1952 Szkocja Bob McGrory
czerwiec 1952 – czerwiec 1960 Anglia Frank Taylor
czerwiec 1960 – marzec 1977 Anglia Tony Waddington
luty 1977 – styczeń 1978 Anglia George Eastham
styczeń 1978 Anglia Alan A’Court
luty 1978 – czerwiec 1981 Walia Alan Durban
czerwiec 1981 – grudzień 1983 Anglia Richie Barker
grudzień 1983 – kwiecień 1985 Anglia Bill Asprey
kwiecień 1985 – maj 1985 Anglia Tony Lacey
maj 1985 – listopad 1989 Anglia Mick Mills
listopad 1989 – luty 1991 Anglia Alan Ball
luty 1991 – maj 1991 Anglia Graham Paddon
maj 1991 – październik 1993 Szkocja Lou Macari
listopad 1993 – wrzesień 1994 Szkocja Joe Jordan
wrzesień 1994 Szkocja Asa Hartford
październik 1994 – lipiec 1997 Szkocja Lou Macari
lipiec 1997 – styczeń 1998 Anglia Chic Bates
styczeń 1998 – kwiecień 1998 Anglia Chris Kamara
kwiecień 1998 – czerwiec 1998 Walia Alan Durban
czerwiec 1998 – czerwiec 1999 Anglia Brian Little
czerwiec 1999 – listopad 1999 Anglia Gary Megson
listopad 1999 – maj 2002 Islandia Guðjón Þórðarson Pierwszy menedżer spoza Wysp Brytyjskich
maj 2002 – październik 2002 Anglia Steve Cotterill
październik 2002 – listopad 2002 Szkocja Dave Kevan
listopad 2002 – czerwiec 2005 Walia Tony Pulis
czerwiec 2005 – maj 2006 Holandia Johan Boskamp
czerwiec 2006 – maj 2013 Walia Tony Pulis
maj 2013 – styczeń 2018 Walia Mark Hughes

Maskotka[edytuj | edytuj kod]

Pottermus

Pottermus jest maskotką drużyny Stoke City, która występuje na każdym meczu ligowym, na Britannia Stadium. Maskotka ta wzięła udział latem 2007 roku w Football Furlong Mascot Race – wyścigu maskotek i go zwyciężyła. Pottermus ma swoją żeńską odpowiedniczkę – Pottermiss, która pojawia się na ważniejszych meczach (w Premiership coraz częściej).

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Klubowe rekordy[edytuj | edytuj kod]

Zawodnicy[edytuj | edytuj kod]

 Z tym tematem związana jest kategoria: Piłkarze Stoke City F.C..

Obecny skład[edytuj | edytuj kod]

Stan na 16 stycznia 2021[11]
Nr Poz. Piłkarz
1 BR Anglia Angus Gunn (wypożyczony z Southampton F.C.)
3 OB Walia Morgan Fox
4 PO Walia Joe Allen
5 OB Szkocja Liam Lindsay
6 OB Anglia Danny Batth
7 PO Anglia Tom Ince
9 NA Anglia Sam Vokes
11 PO Irlandia James McClean
12 OB Walia James Chester
13 PO Nigeria John Obi Mikel
14 OB Anglia Tommy Smith
16 BR Walia Adam Davies
17 OB Anglia Ryan Shawcross (kapitan)
18 NA Anglia Jacob Brown
19 NA Anglia Lee Gregory
20 PO Anglia Tashion Oakley-Boothe
21 NA Szkocja Steven Fletcher
Nr Poz. Piłkarz
22 PO Anglia Sam Clucas
23 PO Belgia Thibaud Verlinden
24 PO Anglia Jordan Cousins
25 PO Anglia Nick Powell
26 NA Anglia Tyrese Campbell
29 OB Austria Moritz Bauer
30 OB Austria Kevin Wimmer
32 BR Anglia Josef Bursik
34 PO Irlandia Północna Jordan Thompson
35 OB Anglia Josh Tymon
36 OB Australia Harry Souttar
37 OB Irlandia Nathan Collins
40 BR Kamerun Blondy Nna Noukeu
46 OB Walia Rhys Norrington-Davies (wypożyczony z Sheffield United F.C.)
47 NA Anglia Jack Clarke (wypożyczony z Tottenhamu Hotspur)
49 NA Walia Rabbi Matondo (wypożyczony z Schalke 04)

Piłkarze na wypożyczeniu[edytuj | edytuj kod]

Nr Poz. Piłkarz
2 OB Anglia Tom Edwards (w Fleetwood Town F.C. do końca sezonu 2020/21)
8 PO Nigeria Peter Etebo (w Galatasarayu Stambuł do końca sezonu 2020/21)
10 NA Demokratyczna Republika Konga Benik Afobe (w Trabzonspor do końca sezonu 2020/21)
15 OB Holandia Bruno Martins Indi (w AZ Alkmaar do końca sezonu 2020/21)
Nr Poz. Piłkarz
27 PO Senegal Babou Ndiaye (w Fatih Karagümrük SK do końca sezonu 2020/21)
33 PO Dania Lasse Sørensen (w Milton Keynes Dons F.C. do końca sezonu 2020/21)
38 PO Anglia Ryan Woods (w Millwall F.C. do końca sezonu 2020/21)

Europejskie puchary[edytuj | edytuj kod]

Legenda do wszystkich tabel:

  • Q – runda eliminacyjna, 1/16, 1/8, 1/4, 1/2 – odpowiednia faza rozgrywek, Grupa – runda grupowa, 1r gr – pierwsza runda grupowa, 2r gr – druga runda grupowa, F – finał, R – runda, PO – play-off
  • k. – rzuty karne, los. – losowanie, Dogr. – dogrywka, w. – zasada bramek strzelonych na wyjeździe
Sezon Rozgrywki Runda Przeciwnik Dom Wyjazd Ogólnie
1972/73 Puchar UEFA 1R Niemcy 1. FC Kaiserslautern 3–1 0–4 3–5
1974/75 Puchar UEFA 1R Holandia AFC Ajax 1–1 0–0 1–1, w.
2011/12 Liga Europy 3Q Chorwacja Hajduk Split 1–0 1–0 2–0
PO Szwajcaria FC Thun 4–1 1–0 5–1
Grupa E Turcja Beşiktaş JK 2–1 1–3 2. miejsce
Ukraina Dynamo Kijów 1–1 1–1
Izrael Maccabi Tel Awiw 3–0 2–1
1/16 Hiszpania Valencia CF 0–1 0–1 0–2

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. 1863–1888 in the Beginning. [w:] Stoke City Official Website [on-line]. Premium TV Limited. [dostęp 2007-06-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 października 2008)].
  2. 1930–1940 Stan's The Man. [w:] Stoke City Official Website [on-line]. Premium TV Limited. [dostęp 2007-06-23].
  3. Stoke City – Formed 1863. rotaski.co.uk/stoke. [dostęp 2007-07-29].
  4. Man City 1 – 0 Stoke. BBC Sport, 14 maja 2011. [dostęp 2011-05-14].
  5. Mark Hughes: Stoke City appoint former QPR manager. BBC Sport, 30 maja 2013. [dostęp 2013-05-30].
  6. Three-year deal for Mark Hughes as new Stoke City era begins, The Sentinel, 30 maja 2013 [dostęp 2013-05-30].
  7. Stoke 6-1 Liverpool. BBC Sport. [dostęp 2015-06-19].
  8. Potters smash transfer record to land Swiss star.... stokecityfc.com, 2015-08-11. [dostęp 2015-08-11]. (ang.).
  9. The Britannia Stadium. merseysidepotters.com. [dostęp 2010-10-30].
  10. Stoke City: When will the ugly truth finally dawn on Baggies?. thisisstaffordshire.co.uk. [dostęp 2011-02-07].
  11. Stoke City. stokecityfc.com. [dostęp 2021-01-16]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]