Stop Wooda

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Stop Wooda – niskotopliwy stop metali (topi się już w temperaturze 66,5 °C), srebrzystoszary, drobnoziarnisty, składający się z bizmutu, kadmu, ołowiu i cyny. Został otrzymany przez amerykańskiego dentystę Barnabasa Wooda i miał zastosowanie w stomatologii[1].

Stop ten zazwyczaj jest stosowany[potrzebny przypis]:

Zazwyczaj stop Wooda zawiera następujące proporcje metali[2]:

Zmiana proporcji poszczególnych metali w stopie ma znaczny wpływ na jego temperaturę topnienia[3].

Najniższą temperaturę topnienia (66,5 °C) ma stop zawierający dokładnie[4][5]:

  • Bi 50,1%
  • Pb 24,9%
  • Sn 14,6%
  • Cd 10,4%

Stop o takim składzie ma gęstość 9,7 g/cm³. Stop Wooda wykazuje inwersję rozszerzalności termicznej, to znaczy w pewnym zakresie kurczy się wraz ze wzrostem temperatury[5].

W literaturze[edytuj | edytuj kod]

Stanisław Lem w opowiadaniu Przyjaciel wprowadza wątek użycia stopu Wooda jako niskotopliwego lutu. Przegrzanie spoiwa powoduje awarię komputera, będącego antagonistą głównego bohatera utworu.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Finding aid for the Barnabas Wood Papers: MS.3459. [w:] Library of the University of Tennessee [on-line]. [dostęp 2014-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-06)].
  2. a b Encyklopedia techniki. Chemia. Warszawa: WNT, 1965.
  3. Donald Birchon: Dictionary of Metallurgy. Londyn: Philosophical Library, 1965.
  4. Marek Ples: Płynny metal - stop Wooda. Weird science. [dostęp 2014-10-30].
  5. a b Witold Mizerski: Tablice chemiczne. Adamantan.