Strażnica KOP „Marcinkowicze”
| ||
| Historia | ||
| Państwo |  II Rzeczpospolita
| |
| Sformowanie | 1926 | |
| Organizacja | ||
| Dyslokacja | Marcinkowicze[a] | |
| Formacja | Korpus Ochrony Pogranicza | |
| Podległość | Kompania graniczna KOP „Mieżany” | |
Strażnica KOP „Marcinkowicze” – zasadnicza jednostka organizacyjna Korpusu Ochrony Pogranicza pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-łotewskiej.
Spis treści
Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]
W 1926 roku, w składzie Brygady KOP „Wilno”, został sformowany 19 batalion graniczny. W 1928 roku w skład batalionu wchodziło 12 strażnic[1]. Strażnica KOP „Marcinkańce” w 1929 roku znajdowała się w strukturze 2 kompanii KOP „Mieżany”[2]. W komunikatach dyslokacyjnych z 1932 roku nie występuje[3]. W jej miejsce pojawia się strażnica KOP „Marcinkowicze”. Strażnica KOP „Marcinkowicze” w latach 1931 – 1934 znajdowała się w strukturze 2 kompanii KOP „Mieżany”[4][3][5]. Strażnica liczyła około 18 żołnierzy i rozmieszczona była przy linii granicznej z zadaniem bezpośredniej ochrony granicy państwowej[6].
W 1932 roku obsada strażnicy zakwaterowana była w budynku prywatnym[3]. W komunikacie dyslokacyjnym z 1938 roku nie występuje.
Służba graniczna[edytuj | edytuj kod]
Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi[7]. Strażnice KOP stanowiły pierwszy rzut ugrupowania kordonowego Korpusu Ochrony Pogranicza[6].
Strażnica KOP „Marcinkowicze” w 1932 roku ochraniała pododcinek granicy państwowej szerokości 8 kilometrów 800 metrów[3].
Sąsiednie strażnice:
- Strażnica KOP „Nowiki” ⇔ Strażnica KOP „Krzywosiele” – 1929[2]
- strażnica KOP „Nowiki” ⇔ strażnica KOP „Marjanowo I” – 1931[4], 1932[3], 1934[5]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ wieś Marcinkowicze, gmina Dryświaty, powiat brasławski, województwo wileńskie
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 5/1928.
- ↑ a b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 9/1929.
- ↑ a b c d e Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 15/1932.
- ↑ a b Szkice dyslokacyjne ↓.
- ↑ a b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 52/1934.
- ↑ a b Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 32.
- ↑ Falkiewicz 1925 ↓, s. 3-4.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Prochwicz, Andrzej Konstankiewicz, Jan Rutkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Barwa i Broń, 2003. ISBN 83-900217-9-4.
- Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3 (145), 1993. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN 0043-7182.
- Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP-u. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (184), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.
- Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924-1925. 1925. [dostęp 2016-01-30].
- Komunikaty dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza z lat 1927 (z uzupełnieniami i poprawkami), 1928, 1932, 1934 (z uzupełnieniami i poprawkami) i 1938 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
- Szkice dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza i podległych jednostek w latach 1927-1939 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
