Streptococcus canis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Streptococcus canis
ilustracja
Systematyka
Domena

bakterie

Typ

Firmicutes

Klasa

Bacilli

Rząd

Lactobacillales

Rodzina

Streptococcaceae

Rodzaj

Streptococcus

Gatunek

Streptococcus canis

Nazwa systematyczna
Streptococcus canis

Streptococcus canispaciorkowiec występujący głównie u psów i kotów. Należy do grupy G paciorkowców.

U zwierząt wywołuje choroby skóry oraz choroby układu rozrodczego, narządów rodnych, dróg moczowych, zapalenie gruczołu mlekowego (mastitis) oraz poronienia.

Znane są nieliczne zakażenia człowieka, które wywołały zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie otrzewnej, sepsę (posocznicę).

Występowanie S. canis u człowieka jest niedoszacowane z uwagi na fakt, że w większości badań wykonuje się jedynie określenia grupy G, do której należy S. canis oraz S. dysgalactiae.

Leczenie[edytuj | edytuj kod]

In vivo paciorkowiec ten wrażliwy jest na penicylinę benzylową, metycylinę, ampicylinę, wankomycynę oraz większość cefalosporyn, a także zwykle wrażliwy na makrolidy, fluorochinolony i linkozamidy. Występuje natomiast naturalna oporność na sulfonamidy, w tym także sulfametoksazol i trimetoprim. Czas leczenia jest zależny od klinicznej postaci infekcji i zwykle wynosi od 7 do 14 dni. W przypadku zapalenia gardła i migdałków zalecany czas leczenia to 10-14 dni[1].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ernest Kuchar, Jak często występują zakażenia gardła i migdałków wywołane paciorkowcami grupy G? [online], Medycyna Praktyczna, 24 marca 2020 [dostęp 2020-03-25] (pol.).