Przejdź do zawartości

Strongylophthalmyiidae

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Strongylophthalmyiidae[1]
Hennig, 1940
Ilustracja
Strongylophthalmyia ustulata
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

muchówki

Podrząd

muchówki krótkoczułkie

Infrarząd

łękoryse

(bez rangi) Schizophora
Parvordo

Acalyptratae

Nadrodzina

Tanypezoidea

Rodzina

Strongylophthalmyiidae

Strongylophthalmyiidaerodzina owadów z rzędu muchówek i podrzędu krótkoczułkich. Obejmuje ponad 80 opisanych gatunków. Owady dorosłe mają smukłe, czarne ciała z jaśniejszymi odnóżami. Larwy rozwijają się pod korą butwiejących kłód drzew.

Głowa tych muchówek jest kulista, mniej więcej tak wysoka jak długa, ubarwiona głównie czarno, często z jaśniejszą twarzą, potylicą i czułkami. Czoło jest błyszczące, po bokach zaopatrzone w rzędy drobnych szczecinek, za wzgórkami ocznymi pozbawione wyniesionego dysku. Błyszcząca potylica ma długie, żółte włoski. Policzki są wąskie, z długimi włoskami. Nadustek ma paskowaty kształt. Nie występują wibrysy, natomiast obecne są zewnętrzne szczecinki ciemieniowe. Tułów jest długi i wąski, czarny, pozbawiony pasków srebrzystego owłosienia. Przedpiersie jest całkowicie zlane z pleurami. Łuseczki są szerokie, płatkowate, na brzegach owłosione. Użyłkowanie skrzydła cechują zanikająca wierzchołkowo i przerywana żyłka subkostalna oraz lekko zagięta druga odnoga przedniej żyłki kubitalnej. Barwa długich i smukłych odnóży jest głównie żółta, a odwłoka głównie czarna. Drugi segment odwłoka ma pełne sternum i pozbawiony jest sterczących szczecinek bocznych na tergicie. U samicy segmenty odwłoka od szóstego do dziesiątego są zwężone i wydłużone, tworząc pokładełko. Siódmy segment samicy ma zlane ze sobą tergit i sternit. Ponadto samicę cechują długie i przekroju poprzecznym zakrzywione przysadki odwłokowe oraz pojedyncza, dobrze rozwinięta spermateka. U samca ósmy sternit odwłoka pozbawiony jest omszenia. Na epandrium i całkowicie z nim zespolonym surstylusie występują tylko mocne szczecinki; brak jest szczecinek drobnych, a tekstura powierzchni tych narządów przypomina żwirek. Postgonit samca jest miękki, kształtu paskowatego, wyposażony w drobne szczecinki wierzchołkowe i u nasady zlany z wewnętrzną powierzchnią hypandrium. Na nadprącie składają się dwa skleryty połączone stawowo z nasadą fallusa i tylną krawędzią hypandrium[2].

Biologia i występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Muchówki te przechodzą rozwój pod korą butwiejących kłód różnych drzew liściastych[3][2]. W Palearktyce są to m.in. drzewa z rodzajów brzoza, topola i wiąz. Larwy spotyka się w wewnętrznych, a puparia w bardziej zewnętrznych warstwa kory. Jaja są około czterokrotnie dłuższe niż szerokie, z drobnymi mikropylami i drobno guzkowaną powierzchnią[2]. Zwyczaje owadów dorsołych są słabo poznane. Spotyka się je na liściach, pniakach świeżo ściętych drzew i kłodach. Jeden z nowogwinejskich gatunków swoim zachowaniem udaje mrówki[3][2].

Przedstawiciele rodziny zamieszkują Palearktykę, Nearktykę, krainę orientalną i australijską. Najliczniej są reprezentowane w Azji Wschodniej[2]. W Czechach[4] oraz w Polsce stwierdzono po dwa gatunki[5] (zobacz: Strongylophthalmyiidae Polski).

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Takson ten bywa niekiedy klasyfikowany jako podrodzina Strongylophthalmyiinae w obrębie Tanypezidae[6]. Analizy filogenetyczne Lonsdale’a wskazują na siostrzaną relację pomiędzy Strongylophthalmyiidae i Tanypezidae oraz z silnym wsparciem potwierdzają monofiletyzm tych rodzin. Do Strongylophthalmyiidae należy ponad 80 opisanych gatunków[3], zgrupowanych w 2 rodzajach[2]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Strongylophthalmyiidae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d e f Owen Lonsdale: Review of the Families Tanypezidae and Strongylophthalmyiidae, with a Revision of Neotanypeza Hendel (Diptera: Schizophora). Waszyngton: Smithsonian Institution Scholarly Press, 2013, seria: Smithsonian Contributions to Zoology.
  3. a b c Neal L. Evenhuis. World review of the genus Strongylophthalmyia Heller (Diptera: Strongylophthalmyiidae). Part I: Introduction, morphology, species groups, and review of the Strongylophthalmyia punctata subgroup. „Zootaxa”. 4189 (2). s. 201–243. DOI: 10.11646/zootaxa.4189.2.1. 
  4. Jindřich Roháček. Strongylophthalmyiidae, Tanypezidae and Megamerinidae (Diptera) in the Czech Republic and Slovakia: current state of knowledge. „Acta Mus. Siles. Sci. Natur.”. 65, s. 1-13, 2016. DOI: 10.1515/cszma-2016-0001. ISSN 2336-3193. 
  5. Andrzej Palaczyk, Anna Klasa, Iwona Słowińska-Krysiak. The family Strongylophthalmyiidae of Poland with catalog of European species (Insecta: Diptera). „Genus”. 24 (3-4), s. 425-248, 2013. 
  6. J. Razowski (red.), T. Zatwarnicki (kompilacja i aktualizacja): Wykaz Muchówek Polski Check-list of Polish Diptera Wersja: IV 2001. 2001. [dostęp 2016-06-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-17)].