Strzelcy podhalańscy
Strzelcy podhalańscy, potocznie podhalańczycy – tradycyjna nazwa na określenie polskich oddziałów piechoty górskiej. Charakterystycznym elementem umundurowania żołnierzy tej jednostki są długie peleryny i kłobuki[1].
W latach 1918-1939 w Wojsku Polskim było sześć pułków strzelców podhalańskich:
- 1 Pułk Strzelców Podhalańskich,
- 2 Pułk Strzelców Podhalańskich,
- 3 Pułk Strzelców Podhalańskich,
- 4 Pułk Strzelców Podhalańskich,
- 5 Pułk Strzelców Podhalańskich,
- 6 Pułk Strzelców Podhalańskich,
które wchodziły w skład dwóch dywizji piechoty górskich (21 i 22).
W czasie II wojny światowej sformowano:
- Samodzielna Brygada Strzelców Podhalańskich (1940)
- Batalion Strzelców Podhalańskich (1940)
- pułki Strzelców Podhalańskich AK (1943–1945)
Po wojnie dziedzictwo tradycji oddziałów podhalańskich kontynuował 5 Pułk Strzelców Podhalańskich im. gen. Andrzeja Galicy, a od 1993 roku - 21 Brygada Strzelców Podhalańskich.
Symbole[edytuj | edytuj kod]
21 czerwca 1919 roku Minister Spraw Wojskowych zatwierdził następujące odznaki dla pułków strzelców podhalańskich:
- kapelusz góralski, niski, okrągły, barwy ochronnej, opasany u oficerów podwójnym sznurkiem srebrnym oksydowanym, a u żołnierzy sznurem szarym wełnianym, z lewej strony za sznurek zatknięte piórko ciemne - orle lub jastrzębie, na przodzie kapelusza przepisowy orzełek srebrny oksydowany, u oficerów pod orzełkiem przepisowa gwiazdka oficerska,
- odznaka o wymiarach 45 x 30 mm w kształcie swastyki z gałązką jedliny noszona na kołnierzach, dla żołnierzy tłoczona z białej oksydowanej blachy, dla oficerów haftowana białymi oksydowanymi nićmi[2].
- Osobny artykuł:
Obecnie symbolem strzelców podhalańskich jest szarotka alpejska, umieszczana na mankietach, kołnierzach, rękawach umundurowania żołnierza.
Szarotka alpejska - współczesna korpusówka podhalańczyków
- Osobny artykuł:
Przypisy[edytuj | edytuj kod]