Studium Teologii Prawosławnej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Studium Teologii Prawosławnej Uniwersytetu Warszawskiego – jednostka organizacyjna Uniwersytetu Warszawskiego istniejąca w latach 1925–1939.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Studium wykształciło 318 absolwentów. W gronie nauczycieli akademickich skupiło wielu wybitnych prawosławnych uczonych. Związani z nim byli m.in.: metropolita Dionizy (Waledyński) – kierownik Studium, Mikołaj Arseniew, archimandryta Hilarion (Basdekas), archimandryta święty Grzegorz Peradze, Aleksander Łotocki, Bazyli Bidnow, Iwan Ohijenko, Michał Zyzykin. Niektórzy wykładali również na uniwersytetach w Paryżu, Oksfordzie, Królewcu, Berlinie. Recenzowali prace wybitnych polskich historyków czy filozofów. Studium ukończyło wielu prawosławnych Greków, Rumunów, Bułgarów, którzy później pełnili odpowiedzialne funkcje w swoich Kościołach. Studium wydawało pismo „Elpis”, obecnie kontynuowane przez Katedrę Teologii Prawosławnej Uniwersytetu w Białymstoku („Elpis”).

Po wojnie nie udało się metropolicie Dionizemu kontynuowanie Studium w ramach założonego w 1948 Prywatnego Studium Teologii Prawosławnej przy katedrze metropolitalnej w Warszawie.

Od 1957 Sekcję Teologii Prawosławnej posiada Chrześcijańska Akademia Teologiczna w Warszawie.

Absolwenci (m.in.)[edytuj | edytuj kod]

Wykładowcy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Mikołaj Lenczewski, Studium Teologii Prawosławnej na Uniwersytecie Warszawskim, Wydawnictwo ChAT, Warszawa 1992.