Studzionki (Ochotnica Górna)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Studzionki
część wsi
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Powiat

nowotarski

Gmina

Ochotnica Dolna

Część miejscowości

Ochotnica Górna

Strefa numeracyjna

18

Kod pocztowy

34-453[1]

Tablice rejestracyjne

KNT

SIMC

0458319

Położenie na mapie gminy Ochotnica Dolna
Mapa konturowa gminy Ochotnica Dolna, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Studzionki”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Studzionki”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Studzionki”
Położenie na mapie powiatu nowotarskiego
Mapa konturowa powiatu nowotarskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Studzionki”
Ziemia49°29′48″N 20°12′50″E/49,496667 20,213889

Studzionkiczęść wsi Ochotnica Górna w Polsce, w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, w gminie Ochotnica Dolna[2][3]. W latach 2004–2006 Studzianki[4]. Znajduje się na polanie, która na mapie Geoportalu ma nazwę Dzidowa[5].

Studzionki położone są na wysokości 840–920 m n.p.m. w Paśmie Lubania w Gorcach[5]. Dojazd drogą asfaltową z centrum Ochotnicy Górnej (droga bardzo stroma, długość 1800 m, różnica wysokości 260 m, średnie nachylenie prawie 15%). Najbliższy przystanek PKS w Ochotnicy Górnej-Ustrzyku.

W dolnej części osiedla, na wysokości 869 m znajduje się źródło i wypływa z niego Potok Ciepielowski[5]. Gwarowo źródło określa się w tych okolicach jako studzionka i od tego określenia pochodzi nazwa przysiółka. Studzionki znajdują się na wielkiej polanie na grzbiecie Pasma Lubania. Otwiera się stąd ciekawy widok na Tatry, Pieniny Spiskie i Podhale. Można podziwiać także masyw Gorca oraz szczyty Beskidu Wyspowego[6].

Ogółem na Studzionkach znajduje się 11 domów, w większości drewnianych i utrzymanych w lokalnym gorczańskim stylu. Cztery z nich to gospodarstwa zamieszkane przez wielopokoleniowe rodziny gorczańskich górali, na resztę składają się zaś domy letniskowe oraz dom mieszczący prywatne muzeum etnograficzne. W budowie znajdują się dwa następne, nie nawiązujące już do tradycyjnej architektury gorczańskiej. Rodowici mieszkańcy przysiółka noszą charakterystyczne, regionalne nazwiska: Chrobak, Kapłaniak, Król i Plewa, a utrzymują się z turystyki oraz rzemiosła.

Na Studzionkach znajduje się prywatny skansen etnograficzny, w skład którego wchodzi dom-muzeum, drewniana góralska kaplica oraz kuźnia. Dom, utrzymany w stylu lat 20. XX wieku, zawiera kolekcję góralskich przedmiotów codziennego użytku, pochodzących w znacznej mierze z terenu Ochotnicy Górnej. Kaplica nawiązuje do gotyckich kościołów pradoliny Dunajca a część jej wyposażenia pochodzi ze starego, rozebranego w 2003 roku, starego kościoła w Ochotnicy Górnej. Z kolei przeniesiona w 2008 roku z Ochotnicy Górnej – Jaszczego kuźnia zachowała pełne, oryginalne wyposażenie kowalskie. Skansen można zwiedzać za zgodą właścicieli.

Na Studzionkach kilka gospodarstw oferuje noclegi, również dla wycieczek szkolnych i grup zorganizowanych. W czasie II wojny światowej miał tutaj jedną ze swych kwater oddział partyzancki kapitana Juliana Zapały ps. „Lampart”, później włączony do 1 PSP Armii Krajowej. Kwatera mieściła się w gospodarstwie państwa Plewów, obecnie nieistniejącego (spłonęło w latach 90. XX wieku po uderzeniu pioruna kulistego).

Studzionki a1.jpg
Studzionki G5.jpg
Studzionki – panorama

Szlaki turystyki pieszej[edytuj | edytuj kod]

szlak turystyczny czerwony Główny Szlak Beskidzki, odcinek: Knurowska PrzełęczTurkówkaTurkowskaBukowinkaChałupiskoCyrla – Studzionki – KotelnicaRunek (Hubieński)RunekPolana WybrańskaKudowski WierchKudówJaworzyny OchotnickieLubańWierch Lubania. Odległość 13,7 km, suma podejść 750 m, suma zejść 430 m, czas przejścia: 4 godz., z powrotem 3:05 godz.
  • Czas przejścia z Przełęczy Knurowskiej do Studzionek 50 min, ↓ 40 min
  • Czas przejścia ze Studzionek na Lubań 3 h, ↓ 2:25 godz.[7]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 842 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  2. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
  3. TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju), Główny Urząd Statystyczny [dostęp 2015-11-18].
  4. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 sierpnia 2022
  5. a b c Geoportal. Mapa lotnicza [dostęp 2022-01-06].
  6. M. Cieszkowski, P. Lubieński, Gorce – przewodnik dla prawdziwego turysty, P. Lubieński (red.), Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2004, ISBN 83-89188-19-8.
  7. Gorce. Mapa turystyczna 1: 50 000, Kraków: Compass, 2007, ISBN 83-89472-59-7.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]