Stężenie powierzchniowe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Stężenie powierzchniowe – wielkość określająca ilość substancji zaadsorbowanej na danej powierzchni[1][2]:

gdzie: Γ – stężenie powierzchniowe; n – ilość substancji wyrażona w molach; A – powierzchnia

Jednostką stężenia powierzchniowego w układzie SI jest mol/m². Taka definicja Międzynarodowej Unii Chemii Czystej i Stosowanej (IUPAC) wykorzystywana jest m.in. w równaniu izotermy adsorpcji Gibbsa, gdzie stężenie to nazywane jest nadmiarem powierzchniowym lub nadmiarowym stężeniem powierzchniowym[3].

Inne znaczenia[edytuj | edytuj kod]

Pomimo jednoznacznej definicji IUPAC, pojęcie to stosowane jest w wielu innych przypadkach, w których oznacza przykładowo ilość substancji znajdującej się na danej powierzchni lub w warstwie materiału znajdującej się przy jego powierzchni. Takie wielkości wyrażone są zwykle w innych jednostkach. Zdarza się, że terminem tym określane są błędnie inne rodzaje stężeń, np. stężenie molowe bądź ułamek masowy, gdy odnoszą się do określonej powierzchni.

Przykładowe zastosowania pojęcia stężenia powierzchniowego niezgodne z definicją IUPAC
Zastosowanie Przykłady Przykładowe jednostki Źródła
ilość substancji znajdująca się na danej powierzchni lub na nią nanoszona
  • ilość diazinonu pozostałego po określonym czasie na danej powierzchni
  • ilość diazinonu jaka została naniesiona na powierzchnię w postaci 1% roztworu
ng/m²
l/m²
[4]
[5]
[6]
ilość substancji w warstwie materiału znajdującej się blisko jego powierzchni nmol/l
mg/kg
[7]
[8]
kBq/m² [9]
całkowita powierzchnia cząstek znajdujących się w jednostce objętości
  • powierzchnia cząstek sadzy potencjalnie odkładających się w płucach zawartych w powietrzu w zakładzie przemysłowym
μm²/m³ [10]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. surface concentration, ''Γ'', [w:] A.D. McNaught, A. Wilkinson, Compendium of Chemical Terminology (Gold Book), S.J. Chalk (akt.), International Union of Pure and Applied Chemistry, wyd. 2, Oxford: Blackwell Scientific Publications, 1997, DOI10.1351/goldbook.S06162, ISBN 0-9678550-9-8 (ang.).
  2. E.R. Cohen i inni, Quantities, Units and Symbols in Physical Chemistry (Green Book), wyd. 3, Cambridge: International Union of Pure and Applied Chemistry, RSC Publishing, 2008, s. 48, ISBN 978-0-85404-433-7 (ang.).
  3. Gibbs Adsorption Isotherm. W: Encyclopedia of Colloid and Interface Science. Tharwat Tadros (red.). Berlin, Heidelberg: Springer, 2013, s. 626. DOI: 10.1007/978-3-642-20665-8_97. ISBN 978-3-642-20665-8.
  4. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Organophosphates and Carbamates. W: Gary Cecchine, Beatrice A. Golomb, Lee H. Hilborne, Dalia M. Spektor, C. Ross Anthony: Pesticides. Santa Monica: RAND Corporation, 2000, s. 75–76, seria: A Review of the Scientific Literature As It Pertains to Gulf War Illnesses, t. 8. ISBN 0-8330-2682-8. [dostęp 2016-03-22].
  5. Hans-Jürgen Altmann, André Richardt: Decontamination of Chemical Warfare Agents. W: Decontamination of Warfare Agents. Enzymatic Methods for the Removal of B/C Weapons. André Richardt Marc-Michael Blum (redaktorzy). Weinheim: Wiley-VCH, 2008, s. 87. ISBN 978-3-527-31756-1.
  6. Skin. W: Peter Robinson: Encyclopedia of Toxicology. Philip Wexler (red.). Wyd. 2. T. 4. Academic Press, s. 40. ISBN 978-0-08-054800-5.
  7. Stephen J. de Mora: Chemistry of the Oceans. W: Roy M. Harrison: Principles of Environmental Chemistry. Cambridge: The Royal Society of Chemistry, 2007, s. 197. ISBN 978-0-85404-371-2.
  8. J.L. Clausen, Nic Korte: Fate and Transport of Energetics from Surface Soils to Groundwater. W: Environmental Chemistry of Explosives and Propellant Compounds in Soils and Marine Systems: Distributed Source Characterization and Remedial Technologies. Mark A. Chappell, Cynthia L. Price, Robert D. George (redaktorzy). Washington: American Chemical Society, 2011, s. 289, seria: ACS Symposium Series 1069. ISBN 978-0-8412-2632-6.
  9. Krzysztof Isajenko, Barbara Piotrowska, Marian Fujak, Magdalena Kuczbajska, Anita Kiełbasińska: Raport roczny dotyczący wykonania IV etapu pracy: Monitoring Stężenia 137
    Cs
    w glebie w latach 2010–2011
    . Warszawa: Centralne Laboratorium Ochrony Radiologicznej, 2012, s. 9.
  10. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Urszula Mikołajczyk, Stella Bujak-Pietrek, Irena Szadkowska-Stańczyk. Ekspozycja na cząstki ultradrobne u pracowników zatrudnionych przy obróbce sadzy technicznej. „Medycyna Pracy”. 66 (3), s. 317–326, 2015. DOI: 10.13075/mp.5893.00185.