- od czterech do ośmiu stałych karabinów maszynowych 7,62 mm w krawędziach natarcia skrzydeł
- ruchomy karabin maszynowy 7,62 mm w wieżyczce grzbietowej
- ładunek 900 kg bomb w komorze bombowej i na podwieszeniach zewnętrznych
Samolot Su-2 konkurował z Iłem-2, kandydując do roli samolotu wsparcia pola walki. Podobnie jak w wypadku Iła-2, koncepcja samolotu Pawła Suchoja wywodzi się z radzieckiej doktryny wojennej z połowy lat 30., która nie przewidywała, by lotnictwo wykonywało zadania strategiczne, uderzając na głębokie tyły nieprzyjaciela - lotnictwo miało wspierać siły lądowe. Paweł Suchoj pracował wcześniej jako kierownik jednego z zespołów projektanckich w biurze Tupolewa, gdzie jego ostatnim zadaniem było opracowanie jednopłatowegosamolotu szturmowego i rozpoznania taktycznego. Kiedy otrzymał zgodę na otwarcie własnego biura konstrukcyjnego, rozpoczął pracę nad przekształceniem ANT-51 w prototyp BB-1, który wszedł do produkcji jako Su-2. Między rokiem 1940 a 1942 zbudowano około 2000 egzemplarzy. Od roku 1943 samolot dysponujący niewystarczającymi osiągami, został przesunięty do zadań szkoleniowych. Zadania szturmowe zostały powierzone samolotom Ił-2 oraz Pe-2.
ZSRR
