Sudża
51°11′26″N 35°16′15″E/51,190556 35,270833
 Park im. Michaiła Szczepkina | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Data założenia |
XVII w | ||||
| Prawa miejskie |
1664 | ||||
| Powierzchnia |
4 km² | ||||
| Wysokość |
135 m n.p.m. | ||||
| Populacja (2020) • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy |
+7 47143[2] | ||||
| Kod pocztowy |
307800[3] | ||||
| Tablice rejestracyjne |
46 | ||||
Położenie na mapie obwodu kurskiego  | |||||
Położenie na mapie Rosji  | |||||
| 51°11′26″N 35°16′15″E/51,190556 35,270833
| |||||
| Strona internetowa | |||||
.png)
.png)
Sudża (ros. Суджа) – miasto w zachodniej Rosji, centrum administracyjne rejonu sudżańskiego w obwodzie kurskim.
Jednocześnie miasto stanowi jednostkę administracyjną rejonu (osiedle miejskie).
Geografia
[edytuj | edytuj kod]Miejscowość położona jest nad rzeką Sudża, 9 km od granicy z Ukrainą, 88 km od Kurska[4].
Demografia
[edytuj | edytuj kod]W 2020 miejscowość liczyła 5646 mieszkańców[1].
Historia
[edytuj | edytuj kod]W XII wieku tereny na których leży miasto były częścią Księstwa Rylskiego, a potem Księstwa Czernihowskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego.
W 1662 roku Aleksy Michajłowicz podjął decyzję o budowie tutaj miasta-twierdzy z powodu toczącej się wojny moskiewsko-polskiej (1654–1667). Zbudowano miasteczko otoczone drewnianą palisadą z 14 wieżami, z czego 4 były bramami. W samym mieście stacjonował setka kozaków z Sumskiego Pułku Kozackiego w ramach Ukrainy Słobodzkiej. Po zawarciu pokoju z Rzeczpospolitą Obojga Narodów i unii Armii Zaporoskiej z Moskwą miasto straciło znaczenie militarne, ale stało się jednym z miast handlowych, w których kwitł lokalny handel. W XVII i na początku XVIII w. rządzili nim namiestnicy moskiewscy. Od 1708 Sudża została przydzielona do guberni kijowskiej, od 1719 – jako część guberni biełgorodzkiej.
Według danych ze spisu z 1897 roku, Sudża była zamieszkana przez 7433 osób, z których 61,2% to byli Ukraińcy, 37,2% Rosjanie, 1,2% Żydzi i 0,3% Polacy[5].
W listopadzie i grudniu 1918 roku Sudża była siedzibą Tymczasowego Robotniczo-Chłopskiego Rządu Ukrainy, przed jego przeniesieniem do Biełgorodu[6]. Do 1922 stanowiła część Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej.
9 sierpnia 2024 roku do miasta wkroczyły Siły Zbrojne Ukrainy[7]. 14 sierpnia głównodowodzący SZU, generał Ołeksandr Syrski, potwierdził kontrolowanie całego miasta[8]. Tym samym Sudża stała się największym de iure rosyjskim miastem utraconym przez Rosję podczas inwazji Rosji na Ukrainę[9][10]. Po zajęciu miasta przez armię ukraińską zlikwidowany został znajdujący się w Sudży pomnik Włodzimierza Lenina[11].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Численность населения Российской Федерации по муниципальным образованиям на 1 января 2020 года. rosstat.gov.ru. [dostęp 2021-01-14]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ros.).
- ↑ Суджанский район. соцпортал46.рф. [dostęp 2021-01-14]. (ros.).
- ↑ Поиск объектов почтовой связи. vinfo.russianpost.ru. [dostęp 2021-01-14]. (ros.).
- ↑ Суджа на карте России. mapdata.ru. [dostęp 2021-01-14]. (ros.).
- ↑ Sudzha district - the city of Sudzha. [dostęp 2024-08-13]. (ang.).
- ↑ Міфи та факти про «першу столицю України». [dostęp 2024-08-13]. (ukr.).
- ↑ Карина Бондаренко, Суджа у Курській області контролюється ЗСУ — військові [online], ТСН.ua, 9 sierpnia 2024 [dostęp 2024-08-13] (ukr.).
- ↑ https://x.com/ZelenskyyUa/status/1823668570598871309
- ↑ https://deepstatemap.live/en#11/51.2505270/35.4336548
- ↑ https://liveuamap.com/pl#google_vignette
- ↑ Pomnik Lenina runął w Rosji. Ukraiński "ślad zniszczeń" w obwodzie kurskim. polsatnews.pl, 2024-08-17. [dostęp 2024-08-17].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Sudża, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 555.