Suffren (1965)
_underway_in_1983.JPEG)
| |
| Historia | |
| Położenie stępki |
21 grudnia 1962 |
|---|---|
| Wodowanie |
15 maja 1965 |
 Marine nationale
| |
| Wejście do służby |
1 października 1967 |
| Wycofanie ze służby |
2 kwietnia 2001 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
standardowa: 5300 t |
| Długość |
158 m |
| Szerokość |
15,5 m |
| Zanurzenie |
7,25 m |
| Napęd | |
| 4 turbiny parowe o łącznej mocy 72 000 KM | |
| Prędkość |
34 węzły |
| Uzbrojenie | |
| 1 dwuprowadnicowa wyrzutnia pocisków przeciwlotniczych Masurca 4 pojedyncze wyrzutnie przeciwokrętowych pocisków rakietowych MM-38 Exocet 2 pojedyncze armaty uniwersalne kalibru 100 mm L/55 Model 1964 2 pojedyncze działka przeciwlotnicze 30 mm Hispano-Suiza wyrzutnia rakietotorped Malafon (zapas 13 pocisków) 4 stałe wyrzutnie torpedowe kalibru 533 mm dla torped ZOP L-5 Mod.4 | |
| Załoga |
360 |
Suffren (D602) – francuski niszczyciel rakietowy typu Suffren, który wszedł do służby w 1967. Był siódmym okrętem w historii Francuskiej Marynarki Wojennej nazwanym imieniem francuskiego admirała Pierre André de Suffren. Został wycofany ze służby w 2001. Był to pierwszy francuski niszczyciel rakietowy.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Na początku lat 60. XX wieku we Francji rozpoczęto prace nad nowym typem okrętów rakietowych, których głównym zadaniem miała być ochrona lotniskowców przed zagrożeniem ze strony lotnictwa i okrętów podwodnych. Budowa nowych okrętów była także wyrazem dążenia Francji do niezależności militarnej w ramach NATO.
W ramach planu rozbudowy floty przewidzianego na lata 1960 – 1965 podjęto decyzję o budowie dwóch niszczycieli rakietowych, we Francji klasyfikowanych jako fregaty rakietowe. Środki na budowę nowych okrętów zostały przewidziane w budżecie obronnym na rok 1960. Rozpoczęcie budowy pierwszego okrętu serii, który otrzymał imię „Suffren”, miało miejsce 21 grudnia 1962. Wodowanie nastąpiło 15 maja 1965, zaś wejście do służby 1 października 1967.
Po wejściu do służby okręt wszedł w skład Floty Atlantyckiej. W 1975 wraz z jednostką bliźniaczą „Duquesne” wszedł w skład stacjonującej w Tulonie Force d'Action Navale. Głównym zadaniem okrętu w tym czasie było zapewnienie obrony przeciwlotniczej lotniskowcom „Clemenceau” i „Foch”.
W maju 1988 na okręcie rozpoczęła się modernizacja, dzięki której mógł on pozostawać w służbie do roku 2000. Zakończone we wrześniu 1989 prace obejmowały wymianę kluczowych elementów wyposażenia elektronicznego. Obejmowały one:
- wymianę radaru kierowania ogniem armat kaliber 100 mm na elektrooptyczny system kierowania ogniem
- instalację urządzeń walki elektronicznej służących do zagłuszania i przechwytywania wrogiej łączności
- instalację nowego systemu zbierania i przetwarzania danych
- instalację nowego radaru dozoru powietrznego Thomson-CSF DRBV 15
- modernizację sonaru
Planowano, że „Suffren” i jego jednostka bliźniacza zostaną zastąpione w służbie przez fregaty rakietowe typu Horizon. Opóźnienia w realizacji tego programu sprawiły, że tymczasowym następcą zostały niszczyciele rakietowe typu Cassard.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrzej Jaskuła. Francuskie niszczyciele rakietowe Suffren i Duquesne. „MSiO”. Styczeń 2000. nr 1. s. 17 - 22.