Sufiks dzierżawczy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Sufiks dzierżawczysufiks oznaczający przynależność danego desygnatu do właściciela, wyrażonego najczęściej w podmiocie zdania. Równoważny przymiotnikom dzierżawczym i zaimkom dzierżawczym w większości języków indoeuropejskich[1]. Charakterystyczny dla języków aglutynacyjnych, zwłaszcza uralskich i ałtajskich[2], ale znają go także na przykład języki perski[3] i arabski[4].

Język fiński[edytuj | edytuj kod]

Występują dla wszystkich osób liczby pojedynczej i liczby mnogiej. Oznaczają relację posiadania. Występują przy rzeczownikach i innych formach rzeczownikowych, jak również w imiesłowach. Niektóre przypadki, np. comitativus, wymagają użycia sufiksów dzierżawczych[5].

Osoba Sufiks Przykład Polski
1. Sg. -ni (minun) taloni mój dom
2. Sg. -si (sinun) talosi twój dom
3. Sg. -nsa/nsä, -Vn hänen talonsa jego dom
1. Pl. -mme (meidän) talomme nasz dom
2. Pl. -nne (teidän) talonne wasz dom
3. Pl. -nsa/nsä -Vn heidän talonsa ich dom

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Matthew S. Dryer: Chapter Position of Pronominal Possessive Affixes. [dostęp 2017-12-04].
  2. Wolker Gast: Clause Linkage in Cross-Linguistic Perspective Data-Driven Approaches to Cross-Clausal Syntax. De Gruyter, seria: Trends in Linguistics. Studies and Monographs. ISBN 978-3-11-027646-6.
  3. Persian Online – Possessive/Objective Endings. [w:] The University of Texas [on-line]. [dostęp 2017-12-04]. (ang.).
  4. Possessive pronouns in standard and Egyptian Arabic. Arabic Desert Sky. [dostęp 2017-12-04]. (ang.).
  5. Possessive suffix. [dostęp 2017-12-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-05)].