Superwizja (psychoterapia)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Superwizja (ang. clinical supervision) – metoda używana w konsultacjach, psychoterapii i innych dyscyplinach związanych z opieką nad zdrowiem psychicznym oraz kontaktach z osobami dotkniętymi psychologicznymi problemami zdrowotnymi. Obejmuje regularne spotkania terapeuty z innym specjalistą posiadającym certyfikat superwizora. Superwizja polega na konsultowaniu pracy z pacjentem i innych kwestii związanych z wykonywaniem obowiązków psychoterapeuty w toku ustrukturyzowanej dyskusji.

Celem superwizji jest pomoc terapeucie w przyjrzeniu się jego własnemu doświadczeniu w pracy z pacjentem, ewentualnym przeszkodom w tym kontakcie leżącym zarówno po stronie samego terapeuty, jak i pacjenta, jak również zapewnienie wysokiej jakości świadczonych usług terapeutycznych.

Superwizja może przebiegać indywidualnie lub grupowo.

Zakres superwizji[1][edytuj | edytuj kod]

Superwizja powinna uwzględniać trzy obszary:

  • formacyjny – związany z rozwojem zasobów własnych przez osobę udzielającą wsparcia, psychoterapeuty;
  • normatywny – związany z przestrzeganiem przyjętych zasad etyki zawodowej;
  • wzmacniający – związany z regeneracją sił własnych pomagającego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Sanders, Pete ; Stańczyk, Agnieszka: Sztuka prowadzenia poradnictwa przez telefon. Kraków: Wyd. WAM, 2004. ISBN 83-7318-407-4.