Suthora

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Suthora
Hodgson, 1837[1]
Ilustracja
Przedstawiciele rodzaju – ogoniatki czarnogardłe (S. nipalensis)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

ogoniatki

Rodzaj

Suthora

Typ nomenklatoryczny

Suthora nipalensis Hodgson, 1837

Synonimy
Gatunki

12 gatunków – zobacz opis w tekście

Suthorarodzaj ptaków z rodziny ogoniatek (Paradoxornithidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Azji[5].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 11–15 cm; masa ciała 5–13 g[6].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj zdefiniował w 1837 roku angielski etnolog i przyrodnik Brian Houghton Hodgson w artykule poświęconym nowym taksonom z Parianae opublikowanym w czasopiśmie India Review[1]. Gatunkiem typowym jest (oryginalne oznaczenie) ogoniatka czarnogardła (S. nipalensis).

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Suthora: nepalska nazwa Suthora dla ogoniatki czarnogardłej[7].
  • Chleuasicus: gr. χλευασια khleuasia ‘drwiny, kpiny’, od χλευαζω khleuazō ‘żartować, drwić, szydzić’[8]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Chleuasicus ruficeps Blyth, 1845 (= Chleuasicus atrosuperciliaris Godwin-Austen, 1877).
  • Neosuthora: gr. νεος neos „nowy”; rodzaj Suthora Hodgson, 1831[9]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Suthora davidiana H.H. Slater, 1897.
  • Sinosuthora: ang. Sino- ‘chiński’, od późnołac. Sinae ‘chiński’’, od gr. Σιναι Sinai ‘chiński, Chińczyk’; rodzaj Suthora Hodgson, 1837[10]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Suthora conspicillata David, 1871.

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Takson wyodrębniony ostatnio z Paradoxornis[11][12]. Do rodzaju należą następujące gatunki[13]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b B.H. Hodgson. Indication of some new forms belonging to the Parianae. „India Review”. 2, s. 32, 1837. (ang.). 
  2. E. Blyth. Notices and Descriptions of various New or Little Known Species of Birds. „The Journal of the Asiatic Society of Bengal”. 14 (2), s. 578, 1845. (ang.). 
  3. C.E. Hellmayr: Passeres. Family Paridæ. W: P. Wytsman: Genera avium. Cz. 18. Brussels: V. Verteneuil & L. Desmet, 1911, s. 74. (ang.).
  4. J. Penhallurick & C. Robson. The generic taxonomy of parrotbills (Aves, Timaliidae). „Forktail”. 25, s. 139, 2009. (ang.). 
  5. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v131.2). [dostęp 2024-02-05]. (ang.).
  6. D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette, Parrotbills (Paradoxornithidae), version 1.0, [w:] S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (redaktorzy), Birds of the World, Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY 2024, DOI10.2173/bow.parado1.01 [dostęp 2024-02-05] (ang.), Suthora. Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  7. The Key to Scientific Names, Suthora [dostęp 2022-01-19].
  8. The Key to Scientific Names, Chleuasicus [dostęp 2021-12-22].
  9. The Key to Scientific Names, Neosuthora [dostęp 2022-01-19].
  10. The Key to Scientific Names, Sinosuthora [dostęp 2021-12-22].
  11. J. Penhallurick. A correction to Penhallurick & Robson (2009). „Forktail”. 26, s. 147–148, 2010. (ang.). 
  12. C.K.L. Yeung, R.-Ch. Lin, F. Lei, C. Robson, L.M. Hung, W. Liang, F. Zhou, L. Han, S.-H. Li & X. Yang. Beyond a morphological paradox: Complicated phylogenetic relationships of the parrotbills (Paradoxornithidae, Aves). „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 61 (1), s. 192–202, 2011. DOI: 10.1016/j.ympev.2011.06.004. (ang.). 
  13. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Paradoxornithidae Horsfield & Moore,F, 1854 - ogoniatki - Parrotbills and allies (wersja: 2024-01-07). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2024-02-05].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).