Suzu gangesowy
| ||
| Platanista gangetica[1] | ||
| (Roxburgh, 1801) | ||
| ||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | strunowce | |
| Podtyp | kręgowce | |
| Gromada | ssaki | |
| Rząd | Cetartiodactyla | |
| (bez rangi) | walenie | |
| (bez rangi) | zębowce | |
| Rodzina | suzowate | |
| Rodzaj | suzu | |
| Gatunek | suzu gangesowy | |
| Synonimy | ||
| ||
| Podgatunki[2] | ||
| ||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | ||
 | ||
| Zasięg występowania | ||
| ||
Suzu gangesowy[3], suzu[4], delfin gangesowy[4], delfin indyjski[5], susuka[4] (Platanista gangetica) – gatunek ssaka z rodziny suzowatych (Platanistidae) żyjący w wodach Gangesu i Indusu[6].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Takson po raz pierwszy opisany przez Roxburgha w 1801 roku pod nazwą Delphinus gangetica[7]. Jako miejsce typowe autor wskazał Bengal Zachodni w Indiach[7]. Jedyny przedstawiciel rodzaju Platanista – suzu[3], utworzonego przez Waglera w 1830 roku[8].
Podgatunki[edytuj | edytuj kod]
Wyróżnia się dwa podgatunki[3]:
- P. gangetica gangetica – suzu gangesowy – żyjący w Gangesie i Brahmaputrze, kategoria zagrożenia IUCN: EN[9]
- P. gangetica minor – suzu indusowy – delfin indusowy żyjący w Indusie, kategoria zagrożenia IUCN: EN[10]
Według Wilsona i Reedera uznawane za odrębne gatunki[11].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Pysk wyciągnięty na kształt chirurgicznej pincety; w szczęce górnej 26-39, w żuchwie 26-35 par zakrzywionych do tyłu zębów. Zęby przednie są dłuższe niż tylne i wystają z zamkniętego dzioba. Małe oczy, wydatny melon i duża warstwa tkanki tłuszczowej, a wreszcie garb w tylnej części grzbietu sprawiają, że zwierzę ma dość masywny wygląd. Delfin suzu ma giętki kark. Do polowania używa echolokacji. Żyje i poluje w małych stadach.
- Średnia długość
- 2,5 m (samce), 2,1 m (samice)
- Masa ciała
- Średnio do 85 kg (samce i samice).
- Ubarwienie
- Jasnoszare i szare, na brzuchu różowawe.
- Pożywienie
- Ryby, skorupiaki, mięczaki przydenne.
- Rozród
- Ciąża trwa około 8-9 miesięcy, noworodek ma od 65 do 90 cm długości.
- Wielkość grupy
- Zwykle tworzą małe grupy; spotykano też pojedyncze osobniki lub pary.
- Występowanie
- Wolne wody płynące Gangesu, Bramaputhry i Indusu, niektóre szybsze fragmenty tych rzek.
- Status
- Zagrożony (EN).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Platanista gangetica, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Smith, B.D. & Braulik, G.T. 2012, Platanista gangetica [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015 [online], wersja 2015-3 [dostęp 2015-09-20] (ang.).
- ↑ a b c Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 190. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ a b c K. Kowalski (redaktor naukowy), A. Krzanowski, H. Kubiak, G. Rzebik-Kowalska, L. Sych: Ssaki. Wyd. IV. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, s. 341-342, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0637-8.
- ↑ Polskie i łacińskie nazwy waleni. Stacja Morska Instytutu Oceanografii Uniwersytetu Gdańskiego. [dostęp 2015-09-16].
- ↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Platanista gangetica. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2010-01-10]
- ↑ a b W. Roxburgh. An Account of a new Species Delphinus, an Inhabitant of the Ganges. „Asiatic Researches”. Calcutta Edition. 7, s. 170, 1803 (ang.).
- ↑ J. G. Wagler: Natürliches System der Amphibien. Monachium: J.G. Cotta'scchen Buchhandlung, 1830, s. 35. (niem.)
- ↑ Smith, B.D., Braulik, G.T. & Sinha, R 2012, Platanista gangetica ssp. gangetica [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015 [online], wersja 2015-3 [dostęp 2015-09-20] (ang.).
- ↑ Braulik, G.T., Smith, B.D. & Chaudhry, S. 2012, Platanista gangetica ssp. minor [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015 [online], wersja 2015-3 [dostęp 2015-09-20] (ang.).
- ↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Platanista. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 27 listopada 2007]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Peter Gill, Linda Gibson: Wieloryby, delfiny i morświny. Warszawa: "Cibet" PNT, 1998, seria: Poznawaj z Nami. ISBN 83-85749-15-2.
