Swobodne formy polifoniczne
Swobodne formy polifoniczne – gatunek muzyczny obejmujący utwory, które nie dadzą się sprowadzić do jednej zasady konstrukcyjnej. Obejmuje o wiele większą grupę utworów niż formy ścisłe, przy czym w obrębie poszczególnych form znajdują się kompozycje o wielkiej różnorodności budowy[1].
Do swobodnych form polifonicznych należą[1]:
- Fugato (pochodna struktura fugi)
- Preludium polifoniczne
- Przygrywka chorałowa
- Toccata polifoniczna
- Capriccio
- Fantazja
- Inwencja
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Józef Chomiński, Krystyna Wilkowska-Chomińska: Formy muzyczne. T. I: Małe formy instrumentalne. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1983, s. 459-475. ISBN 83-224-0224-4.