Sygnał zastępczy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Sygnał zastępczy, Sz – kolejowy sygnał wzrokowy podawany poprzez wyświetlanie migającego białego światła, przy pomocy jednej z komór semafora świetlnego (o ile ma białą komorę), dodatkowego sygnalizatora na słupie semafora, albo oddzielnego urządzenia tzw. sygnalizatora sygnału zastępczego.


Sygnał zastępczy jest stosowany do wydania zezwolenia na jazdę w szczególnych sytuacjach, takich jak:

  • kiedy nie ma możliwości podania zwykłego sygnału zezwalającego (np. z powodu awarii urządzeń, uniemożliwiającej wyłączenie sygnału „Stój”, lub gdy urządzenia nie zezwalają na podanie innego sygnału),
  • kiedy sygnał podany na semaforze jest wątpliwy (wyświetlone światło bądź kombinacja świateł nie ma swojego odzwierciedlenia w obowiązujących przepisach),
  • kiedy w ogóle brak sygnału (semafor jest nieoświetlony).

W wymienionych sytuacjach sygnał zastępczy pozwala na przejechanie obok semafora bez dodatkowego pisemnego rozkazu z tym, że:

  • w przypadku wyjazdu na tor lewy (przeciwny do zasadniczego) Sygnał zastępczy jest ważny wraz ze wskaźnikiem W24, w innym przypadku sygnał ten jest nieważny[1],
  • jadąc w obrębie stacji kolejowej zawsze obowiązuje ograniczenie prędkości do 40 km/h[1],
  • pociąg wyprawiony na tor szlakowy wyposażony w jednoodstępową (półsamoczynną) blokadę liniową ma obowiązek jechać z prędkością do 40 km/h w obrębie posterunku[1]
  • jadąc na tor szlakowy wyposażony w czynną, nieunieważnioną wieloodstępową (samoczynną) blokadę liniową należy ograniczyć prędkość do 20 km/h do pierwszego semafora wskazującego sygnał zezwalający[1]
  • w każdym przypadku należy przy tym jednak tak dobrać prędkość, by było możliwe natychmiastowe zatrzymanie składu w razie zauważenia przeszkody[1]

Użycie sygnału zastępczego, co wynika ze specyfiki sytuacji, w których jest stosowany, nie zależy od ustawień innych urządzeń sterowania ruchem (oraz nie wpływa na sygnał wyświetlany przez tarcze ostrzegawcze i powtarzacze). Bezpieczeństwo prowadzenia ruchu pociągów zależy wówczas wyłącznie od personelu kolei; przy użyciu sygnału zastępczego można bowiem np. wyprawić pociąg na zajęty odcinek toru, co normalnie uniemożliwiłyby urządzenia sterowania. Z tego powodu stosowanie sygnału wymaga szczególnej ostrożności i jest każdorazowo odnotowywane w odpowiednich dokumentach. Mimo to, w przeszłości, niejednokrotnie zdarzały się wypadki kolejowe wynikłe z nieuzasadnionego użycia sygnału zastępczego, jak np. katastrofa kolejowa pod Szczekocinami. To również stało się przyczyną zmiany zasad używania przedmiotowego sygnału[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Instrukcja o prowadzeniu ruchu Ir-1, stan 09.05.2017.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

  • Instrukcja o prowadzeniu ruchu Ir-1, stan 7.11.2019
    • § 63 „Prędkości jazdy pociągów” punkt 5, tabela najczęściej stosowanych ograniczeń prędkości
    • § 64 „Postępowanie drużyny pociągowej w czasie jazdy pociągu” punkt 2 1) a)