Synagoga w Białej (województwo opolskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Synagoga w Białej
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 opolskie

Miejscowość

Biała

Budulec

murowana

Data budowy

1774

Data zburzenia

9 na 10 listopada 1938

Tradycja

reformowana

Położenie na mapie Białej
Mapa konturowa Białej, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Synagoga w Białej”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Synagoga w Białej”
Położenie na mapie województwa opolskiego
Mapa konturowa województwa opolskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Synagoga w Białej”
Położenie na mapie powiatu prudnickiego
Mapa konturowa powiatu prudnickiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Synagoga w Białej”
Położenie na mapie gminy Biała
Mapa konturowa gminy Biała, na dole znajduje się punkt z opisem „Synagoga w Białej”
Ziemia50°23′06″N 17°39′40″E/50,385000 17,661000

Synagoga w Białej (niem. Synagoge in Zülz) – nieistniejąca synagoga w mieście Biała w województwie opolskim.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W 1582 r. na mocy edyktu cesarskiego Żydzi musieli opuścić Śląsk. Mogli nadal mieszkać jedynie w Białej i Głogowie. Liczba ludności żydowskiej w tym pierwszym mieście szybko rosła i aż do początku XIX w. dominowali oni nad chrześcijanami. W Białej na ul. Judengasse powstała drewniana synagoga. Żydzi starali się o jej rozbudowę, ale władze miejskie odmawiały sprzedania im gruntu. 22 września 1769 r. synagoga i 12 okolicznych domów padły ofiarą pożaru.

Nową, murowaną synagogę w stylu barokowym wzniesiono już w innym miejscu, przy Karisplatz. Po przyznaniu Żydom na początku XIX w. prawa swobodnego osadnictwa zaczęli oni szybko opuszczać Białą. 15 sierpnia 1914 r. zlikwidowano miejscową gminę żydowską, a jej majątek przekazano gminie w Prudniku. Synagoga została zniszczona podczas nocy kryształowej.

Literatura[edytuj | edytuj kod]

  • Israel Rabin, Die Juden in Zülz, [w:] Chrząszcz J., Geschichte der Stadt Zülz in Oberschlesien, Zülz 1926, s. 117–160.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]