Przejdź do zawartości

Synagoga w Strzyżowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Synagoga w Strzyżowie
Obiekt zabytkowy nr rej. 286 z 30.06.1960
Ilustracja
Obecnie w budynku synagogi znajduje się biblioteka
Państwo

 Polska

Miejscowość

Strzyżów

Budulec

murowana

Data budowy

czwarta ćwierć XVIII wieku

Data likwidacji

II wojna światowa

Tradycja

ortodoksyjna

Obecnie

biblioteka

Położenie na mapie Strzyżowa
Mapa konturowa Strzyżowa, w centrum znajduje się punkt z opisem „Synagoga w Strzyżowie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Synagoga w Strzyżowie”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Synagoga w Strzyżowie”
Położenie na mapie powiatu strzyżowskiego
Mapa konturowa powiatu strzyżowskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Synagoga w Strzyżowie”
Położenie na mapie gminy Strzyżów
Mapa konturowa gminy Strzyżów, w centrum znajduje się punkt z opisem „Synagoga w Strzyżowie”
Ziemia49°52′09,5″N 21°47′11,6″E/49,869306 21,786556

Synagoga w Strzyżowiesynagoga znajdująca się w Strzyżowie przy ulicy Przecławczyka 6, zaraz obok cmentarza żydowskiego.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Synagoga została zbudowana w czwartej ćwierci XVIII wieku. Mieścił się w niej również cheder oraz szkółka talmudyczna. Była także miejscem obrad kahału. Podczas II wojny światowej hitlerowcy zdewastowali synagogę i urządzili w niej magazyn urządzeń gospodarczych, a na jej podwórzu warsztaty naprawcze samochodów. Po zakończeniu wojny budynek został wyremontowany i przeznaczony na magazyn nawozów sztucznych i sklep paliw płynnych.

W 1961 roku planowano w synagodze urządzić zakład gastronomiczny oraz kawiarnię, jednak z tego zamiaru zrezygnowano. Decyzją Ministerstwa Kultury i Sztuki z dnia 5 czerwca 1964 roku synagoga została przekazana na potrzeby Miejskiej Biblioteki Publicznej. W latach 19641966 synagoga została wyremontowana i równocześnie przebudowana według projektu Czesława Białego. Główną salę modlitewną podzielono płytą na dwie kondygnacje, zbudowano wewnętrzną klatkę schodową, parter zaś podzielono na mniejsze pomieszczenia. Pieniądze na ten cel przekazało Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie.

Architektura

[edytuj | edytuj kod]

Murowany z kamienia i cegły oraz orientowany budynek synagogi został wzniesiony na planie prostokąta w stylu późnobarokowym. Wewnątrz, we wschodniej części znajduje się prostokątna główna sala modlitewna, a w zachodniej przedsionek, a nad nim babiniec, do którego prowadzą schody znajdujące się w małej, trójbocznej przybudówce pokrytej trójspadowym daszkiem. Kobiety śledziły przebieg nabożeństwa przez obszerną arkadę. Całość jest przykryta dachem czterospadowym.

Wnętrze synagogi

Główna sala modlitewna pierwotnie przykryta była sklepieniem dziewięciopolowym żaglowym, podpartym czterema filarami, pomiędzy którymi dawniej stała bima. Wewnątrz zachowały się nieliczne XIX-wieczne, rokokowe fragmenty polichromii, znajdujące się na słupach bimy, przedstawiające motywy roślinne oraz Lewiatana. Została ona zakonserwowana w latach 19661967 przez artystów konserwatorów: Sabinę Kozłowską i Bogusława Balosa. Nieistniejące obecnie polichromie z innych ścian zostały namalowane około 1928 roku.

Oprócz tego zachowała się dekoracja zewnętrza, w tym profilowane gzymsy rozczłonkowane pilastrami, prostokątne okna zamknięte łukiem odcinkowym oraz klepkowe, drewniane drzwi. Wnęka po Aron ha-kodesz służy obecnie jako okno.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]