Synthliboramphus
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
| Synthliboramphus[1] | |
| von Brandt, 1837[2] | |
 Przedstawiciel rodzaju – morzyk piskliwy (S. hypoleucus) |
|
| Systematyka | |
| Domena | eukarionty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Podtyp | kręgowce |
| Gromada | ptaki |
| Podgromada | Neornithes |
| Infragromada | ptaki neognatyczne |
| Rząd | siewkowe |
| Podrząd | mewowce |
| Parvordo | Larida |
| Nadrodzina | Alcoidea |
| Rodzina | alki |
| Podrodzina | alki |
| Rodzaj | Synthliboramphus |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Alca antiqua J.F. Gmelin |
|
| Synonimy | |
|
|
| Gatunki | |
|
zobacz opis w tekście |
|
Synthliboramphus – rodzaj ptaka z rodziny alk (Alcidae).
Zasięg występowania[edytuj]
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Eurazji i Ameryce Północnej[7].
Morfologia[edytuj]
Długość ciała 21–27 cm; masa ciała 128–215 g; rozpiętość skrzydeł do 40 cm[8].
Systematyka[edytuj]
Etymologia[edytuj]
- Synthliboramphus: gr. συνθλιβω sunthlibō – kompresować, od συν sun, συμ sum – razem; θλιβω thlibō – ściskać; ῥαμφος rhamphos – dziób[9].
- Micruria: gr. μικρος mikros – mały; rodzaj Uria Brisson, 1760, nurzyk[10]. Gatunek typowy: Brachyramphus hypoleucus Xántus.
- Endomychura: gr. ενδομυχος endomukhos – sekret, ukryty, od ενδον endon – w; μυχος mukhos – wnętrze; ουρα oura – ogon[11]. Nowa nazwa dla Micruria.
- Rhamphosynthlipsis: gr. ῥαμφος rhamphos – dziób; συνθλιψις sunthlipsis – kompresja[12]. Gatunek typowy: Uria wumizusume Temminck.
Podział systematyczny[edytuj]
Do rodzaju należą następujące gatunki[13]:
- Synthliboramphus antiquus – morzyk sędziwy
- Synthliboramphus wumizusume – morzyk japoński
- Synthliboramphus scrippsi – morzyk żałobny – takson wyodrębniony ostatnio z S. hypoleucus[14]
- Synthliboramphus hypoleucus – morzyk piskliwy
- Synthliboramphus craveri – morzyk kalifornijski
Przypisy
- ↑ Synthliboramphus, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ J.F. von Brandt. Rapport sur une monographie de la famille des Alcadées. „Bulletin Scientifique de l'Académie Impériale des Sciences de St. Pétersbourg”. 2, s. kol. 347, 1837 (fr.).
- ↑ G.R. Gray: A list of the genera of birds, with their synonyma and an indication of the typical species of each genus. Wyd. 2nd ed., rev., augm., and accompanied with an index. London: Printed and sold by R. and J.E. Taylor, 1841, s. 98. (ang.)
- ↑ W.R. Ogilvie-Grant: Catalogue of the Birds in the British Museum. Cz. 26: Plataleæ, Herodiones, Steganopodes, Pygopodes, Alcæ, and Impennes. London: Printed by order of the Trustees, 1898, s. 594. (ang.)
- ↑ H.Ch. Oberholser. Some untenable names in ornithology. „Proceedings of the Academy of Natural Sciences of Philadelphia”. 1899, s. 201, 1899 (ang.).
- ↑ E. Coues: Key to North American birds. Containing a concise account of every species of living and fossil bird at present known from the continent north of the Mexican and United States boundary, inclusive of Greenland and lower California, with which are incorporated General ornithology, an outline of the structure and classification of birds, and Field ornithology, a manual of collecting, preparing, and preserving birds. Wyd. The 5th ed. (entirely rev.) exhibiting the nomenclature of the American Ornithologists' Union, and including descriptions of additional species. Cz. 2. Boston: D. Estes and Company, 1903, s. 1075. (ang.)
- ↑ F. Gill, D. Donsker (red.): Coursers, noddies, gulls, terns, auks & sandgrouse (ang.). IOC World Bird List: Version 6.3. [dostęp 2016-10-17].
- ↑ D.N. Nettleship: Family Alcidae (Auks). W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 3: Hoatzin to Auks. Barcelona: Lynx Edicions, 1996, s. 715–716. ISBN 84-87334-20-2. (ang.)
- ↑ Jobling 2016 ↓, s. Synthliboramphus.
- ↑ Jobling 2016 ↓, s. Micruria.
- ↑ Jobling 2016 ↓, s. Endomychura.
- ↑ Jobling 2016 ↓, s. Rhamphosynthlipsis.
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Podrodzina: Alcinae Leach, 1820 - alki (Wersja: 2015-10-31). W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2016-10-17].
- ↑ T.P. Birt, H.C. Carter, D.L. Whitworth, A. McDonald, S.H. Newman, F. Gress, E. Palacios, J.S. Koepke, V.L. Friesen. Rangewide population genetic structure of the Xantus's Murrelet (Synthliboramphus hypoleucus). „The Auk”. 129 (1), s. 44-55, 2012. DOI: 10.1525/auk.2011.11011 (ang.).
Bibliografia[edytuj]
- J.A. Jobling: Key to Scientific Names in Ornithology. W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie, E. de Juana (red.): Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions, 2016. [dostęp 2016-10-17]. (ang.)
