Syrokomla (Srokomla, Syrykomla, Syrokomlya) – polski herb szlachecki wywodzi się od herbu Abdank i oznacza mokra kłoda[potrzebny przypis].
W polu czerwonym łękawica srebrna z zaćwieczonym takimż krzyżem kawalerskim ćwiekowym.
Klejnot: samo godło.
Najwcześniejsze źródło heraldyczne wymieniające herb to datowane na lata 1464–1480 Insignia seu clenodia Regis et Regni Poloniae polskiego historyka Jana Długosza, który uznał go za rdzennie polski. Zapisuje on informacje o herbie wśród 71 najstarszych polskich herbów szlacheckich we fragmencie Syrokomlya circulaturam triangularem, cruce super imposita alba, in campo rubeo defert. Genus Polonicum modestique in eo viri[1]. W wyniku unii horodelskiej w 1413 przeniesiony na Litwę.
Baranowicz, Bortkiewicz, Bułhak, Burdzicki, Burdziński, Chominicz, Chorzewski, Chybicki, Diakowicz, Draniewicz, Dziewoczka, Gasztowt, Gosztowt, Grocholski, Gucewicz, Gumkowski, Horszewski, Horszowski, Hryhorewicz, Imszeński, Iwanowski, Jałowski, Jałyński, Jeleniowski, Jodławski, Karoński, Kaznowski, Kęsicki, Kiiński, Kijankowski, Kijanowski, Kijański, Kijeński, Kiltynowicz, Kiński, Kirkillo, Kondradzki, Kondrat, Kondratowicz, Kondratowski, Konratowicz, Konratowiski, Korzekwicki, Korzenicki, Kościałkowski, Kurdwanowski, Łapicki, Masło, Masłow, Minelg, Minelgowicz, Mingel, Mingiel, Mingin, Modzelewski, Montrym, Montrymowicz, Ososko, Piaszczyk, Płaszkowski, Puchaczewski, Puciata, Pulia, Putiatycki, Putyatycki, Rekść, Sapalski, Sehem, Sicheń, Sieheń, Sielanka, Siwczyński, Stefanowicz, Stefanowski, Syrokomla, Szwyaszkowski, Śnieszkowski, Świaszkowski, Świeszkowski, Święszkowski, Świężkowski ze Święszek, Turowicki, Wasilewicz, Wielicki, Wieliczki, Wieliczko[2], Witoniski, Wojczon, Wojczun, Wojtałowicz, Wojtołowicz, Woyczon, Woyniłowicz, Wyrwicz, Zagrocki, Zagrodzki, Zając, Żołędź, Życzyński.
