System Sygnalizacji Nr. 4

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

System Sygnalizacji Nr. 4 (ang. Signaling System No. 4) – zbiór protokołów stosowanych w sieciach telekomunikacyjnych. Architektura systemu sygnalizacji została określona przez CCITT i zdefiniowana jest w zaleceniach ITU-T serii Q.120-Q.139 przez Study Group XI w latach 1985-1988[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. l, Q.120-Q.139 : Specifications of signalling system No. 4 [online], www.itu.int [dostęp 2018-03-19].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]