Szafirek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szafirek
Ilustracja
Szafirek armeński
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

szparagowce

Rodzina

szparagowate

Rodzaj

szafirek

Nazwa systematyczna
Muscari Mill.
Gard. Dict. Abr. ed. 4: s.p. (1754)[3]
Typ nomenklatoryczny

Muscari botryoides (L.) Mill.[4]

Synonimy
  • Botryanthus Kunth
  • Botryphile Salisb.
  • Czekelia Schur
  • Eubotrys Raf.
  • Moscharea Salisb.
  • Moscharia Tourn. ex Salisb.
  • Muscarimia Kostel. ex Losinsk.
  • Eubotrys Raf.[3]
Kwiatostan szafirka drobnokwiatowego

Szafirek (Muscari Mill.) – rodzaj roślin z rodziny szparagowatych. Obejmuje 54 gatunki[3]. Występują one w północnej Afryce, Europie (z wyjątkiem północnej części kontynentu) i południowo-zachodniej Azji[3][5]. Rodzaj we florze Polski nie ma dziko występujących przedstawicieli. Tradycyjnie zaliczany do tego rodzaju szafirek miękkolistny[6] klasyfikowany jest współcześnie do rodzaju Leopoldia jako L. comosa[3].

Kilka gatunków zostało rozprzestrzenionych na świecie jako rośliny ozdobne[5][7], wykorzystywane także jako aromatyczne[7]. Popularne w uprawie są zwłaszcza: szafirek armeński M. armeniacum, szafirek drobnokwiatowy M. botryoides, szafirek groniasty M. neglectum, szafirek miękkolistny i Muscari racemosum[7]. Szafirki splecione z przęślą znaleziono splecione w wieńce zakładane na głowy zmarłym przez neandertalczyków[7].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Bylina z organem zimującym w postaci podziemnej, owalnej cebuli z brązową tuniką, bez cebulek przybyszowych[5].
Liście
Tylko odziomkowe w liczbie 2–7 o blaszce równowąskiej, czasem bruzdowanej, nagiej, zwykle mięsistej[5].
Kwiaty
Zebrane w kwiatostan groniasty na szczycie głąbika, wielo- i gęstokwiatowy, rozciągający się zwykle podczas owocowania, z przysadkami. Bliżej wierzchołka kwiaty mniejsze, płonne i często odmiennie zabarwione. Kwiaty pachnące. Okwiat rurkowaty lub dzbankowaty, listków okwiatu 6, zrośniętych, tylko na szczycie wolnych i tu odgiętych. Miodniki na wewnętrznej części listków okwiatu. Pręcików 6 w dwóch okółkach, dłuższe od okwiatu, pylniki ciemnoniebieskie, kuliste. Zalążnia górna, zielona z 3 komorami. Słupek pojedynczy, zakończony trójdzielnym znamieniem[5].
Owoce
Tępo trójkanciaste torebki zawierające 6 kulistych, czarnych nasion[5].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Pozycja systematyczna

W systemie APG IV z 2016 rodzaj z podrodziny Scilloideae Burnett (plemię Hyacintheae podplemię Hyacinthinae[8]) z rodziny szparagowatych w obrębie szparagowców. W poprzedniej wersji systemu (APG II z 2003) zaliczany wraz z obecną podrodziną Scilloideae do rodziny hiacyntowatych[2].

Niektóre zaliczane tu tradycyjnie gatunki wyodrębnione zostały do innych rodzajów: Pseudomuscari Garbari & Greuter, Leopoldia Parl. i bellewalia Bellevalia.

Wykaz gatunków[3][9]

Uprawa[edytuj | edytuj kod]

Cebule szafirków wykopuje się w czerwcu i lipcu. Można je przechowywać w suchym piasku w temperaturze około 20 °C lub od razu wysadzić w miejsce docelowe we wrześniu lub październiku. Cebule umieszcza się w ziemi na głębokości ok. 6–8 cm w rozstawie ok. 8–10 cm ponieważ roślina szybko się rozrasta. Szafirki nie potrzebują częstego przesadzania. Regularnie nawożone mogą rosnąć w jednym miejscu nawet kilka lat[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. a b Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-10-13] (ang.).
  3. a b c d e f Muscari Mill.. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2021-07-04].
  4. Index Nominum Genericorum. [dostęp 2009-02-06].
  5. a b c d e f Gerald B. Straley, Frederick H. Utech: Muscari. [w:] Flora of North America [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2010-10-13]. (ang.).
  6. Zbigniew Mirek i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 118, ISBN 978-83-62975-45-7.
  7. a b c d David J. Mabberley, Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 607, DOI10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200.
  8. Genus: Muscari. [w:] Germplasm Resources Information Network (GRIN) [on-line]. United States Department of Agriculture. [dostęp 2010-10-14]. (ang.).
  9. Wiesław Gawryś: Słownik roślin zielnych. Kraków: Officina botanica, 2008, s. 126-127. ISBN 978-83-925110-5-2.
  10. Szafirek. wymarzonyogrod.pl. [dostęp 2013-03-04]. (pol.).