Szarlotta (wielka księżna Luksemburga)

Charlotte de Luxembourg

Wielka księżna Luksemburga
Wielka księżna Luksemburga
Okres	od 14 stycznia 1919 do 12 listopada 1964
Poprzednik	Maria Adelajda
Następca	Jan
Dane biograficzne
Dynastia	Nassau
Data i miejsce urodzenia	23 stycznia 1896 Zamek Berg
Data i miejsce śmierci	9 lipca 1985 Fischbach
Ojciec	Wilhelm IV
Matka	Maria Anna Portugalska
Mąż	Feliks Burbon-Parmeński
Dzieci	Jan Elżbieta Maria Adelajda Maria Gabriela Karol Alicja
Odznaczenia

Szarlotta, właśc. Charlotte Adelgonde Élise Marie Wilhelmine (ur. 23 stycznia 1896 w zamku Berg, zm. 9 lipca 1985 w Fischbach) – wielka księżna Luksemburga, ostatnia monarchini tego kraju z dynastii Nassau.

Życiorys

Szarlotta została wielką księżną w wieku 23 lat, 14 stycznia 1919 roku, kiedy abdykowała jej starsza siostra – Maria Adelajda. Wkrótce po tym, 22 września 1919 roku, ponad 77,8% głosujących w referendum poparło dalsze istnienie monarchii.

6 listopada 1919 roku księżna poślubiła swego kuzyna księcia Feliksa Burbon-Parmeńskiego (28 października 1883 – 8 kwietnia 1970). Ich matki były rodzonymi siostrami, córkami Michała I Uzurpatora, króla Portugalii, i księżniczki Adelajdy Löwenstein-Wertheim-Rosenberg.

Ich dziećmi byli:

• Jan, wielki książę Luksemburga w latach 1964–2000
• Elżbieta Hilda Zyta Maria Anna Antonina Fryderyka Wilhelmina Ludwika (1922–2011), żona księcia Hohenberg, Franciszka (1927–1977)
• Maria Adelajda Luiza Teresa Wilhelmina (ur. 21 maja 1924 na zamku Berg, zm. 28 lutego 2007), żona śląskiego arystokraty, hrabiego Karola Józefa Henckel von Donnersmarcka, syna hrabiego Łazarza V, ostatniego pana na zamku w Nakle Śląskim
• Maria Gabriela (ur. 1925), żona Knuda hrabiego Holstein-Ledreborg (1919–2001)
• Karol (1927–1977), drugi mąż Joan Dillon, córki C. Douglasa Dillona, amerykańskiego sekretarza skarbu
• Alix Maria Anna Antonina Charlotta Gabriela (1929-2019), żona Antoniego Marii Joachima Lamoral, 14. księcia de Ligne (1925–2005)

W 1932 roku została odznaczona Orderem Orła Białego.

W trakcie niemieckiej inwazji na Luksemburg 10 maja 1940 roku księżna wraz z rodziną udała się na emigrację – najpierw do Francji, a następnie do Londynu, potwierdzając tym samym wolę dalszej walki u boku aliantów. Swoją postawą zaskarbiła sobie uznanie poddanych w okupowanym kraju. Powróciła do ojczyzny w 1944 roku.

12 listopada 1964 roku abdykowała na rzecz swego syna Jana (który w czasie wojny służył w armii brytyjskiej). Zmarła na raka 9 lipca 1985 roku w Fischbach.