Przejdź do zawartości

Szarota żółtobiała

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szarota żółtobiała
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

astrowce

Rodzina

astrowate

Podrodzina

Asteroideae‎

Rodzaj

Pseudognaphalium

Gatunek

szarota żółtobiała

Nazwa systematyczna
Pseudognaphalium luteoalbum (L.) Hilliard & B.L.Burtt
Bot. J. Linn. Soc. 82: 206 (1981)[3]

Szarota żółtobiała (Pseudognaphalium luteoalbum (L.) Hilliard & B.L.Burtt) – gatunek rośliny z rodziny astrowatych. Występuje w Europie, Azji, Afryce i Australii, a jako gatunek introdukowany także na obu kontynentach amerykańskich i w Nowej Zelandii[3]. W Polsce rośnie w rozproszeniu na obszarze całego kraju[4].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Koszyczki
Pokrój
Roślina wełnisto-filcowata o prosto wzniesionych łodygach rozgałęzionych od nasady lub nierozgałęzionych[5], o wysokości 5-30 cm[6], rzadko do 70 cm[5].
Liście
Siedzące, wpół obejmujące łodygę. Najniższe liście kształtu łopatkowatego, długości 2–5 cm i szerokości 5–7 mm, tępe lub słabo zaostrzone. Wyższe liście lancetowate, coraz krótsze do 1–2 cm długości i do 4 mm szerokości, zaostrzone[5].
Kwiaty
Zebrane w koszyczki, te z kolei po 4–12 w główkowate skupienia na końcach rozgałęzień pędu, bez liści wspierających. Koszyczki osiągają do 5 mm długości i 4 mm szerokości. Okrywę tworzą 2–3 szeregi listków słomianożółtych, połyskujących i błoniastych. Owłosione są tylko u nasady. Osiągają do ok. 3,5 mm długości i 1,5 mm szerokości. Kwiaty w koszyczku są żółte. Brzeżne są nitkowate i żeńskie, wewnętrzne są rurkowate i obupłciowe. Osiągają ok. 3 mm długości[5].
Owoce
Podługowate niełupki osiągające ok. 0,5 mm długości, z puchem kielichowym o długości ok. 3 mm, białym i kruchym[5].
Gatunki podobne
Kocanki piaskowe Helichrysum arenarium rosnące w miejscach suchych i piaszczystych. Różnią się koszyczkami zebranymi w podbaldachowe kwiatostany złożone (mniej lub bardziej spłaszczone od góry), listki okrywy zwykle ciemnożółte, luźne, ułożone dachówkowato, kwiaty zwykle ciemniejsze – żółtopomarańczowe[7][5].
W podobnych, wilgotnych miejscach rośnie szarota błotna Gnaphalium uliginosum o podobnie główkowato skupionych koszyczkach, ale różni się tym, że skupienia koszyczków wsparte są zawsze dłuższymi od nich liśćmi; listki okrywy są brązowawe, ciemniejsze na skraju; łodygi są zwykle rozgałęzione od nasady, często pokładające się[5].

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Roślina jednoroczna. Kwitnie od czerwca do października. Rośnie na wilgotnych polach i namuliskach. Liczba chromosomów 2n = 14[7]. Gatunek charakterystyczny zbiorowisk terofitów z rzędu Cyperetalia fusci[8].

Zagrożenia i ochrona

[edytuj | edytuj kod]

Roślina umieszczona na polskiej czerwonej liście w kategorii NT (bliski zagrożenia)[9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2017-12-11] (ang.).
  3. a b Pseudognaphalium luteoalbum (L.) Hilliard & B.L.Burtt, [w:] Plants of the World online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2023-12-10].
  4. Zając A., Zając M.: Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce. Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej, Instytut Botaniki, Uniwersytet Jagielloński, 2001. ISBN 978-83-61191-72-8.
  5. a b c d e f g Krystyna Grodzińska, Gnaphalium L., Szarota, [w:] Bogumił Pawłowski, Adam Jasiewicz (red.), Flora polska. Rośliny naczyniowe Polski i ziem ościennych, t. XII, Warszawa, Kraków: PAN, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1971, s. 164-173.
  6. Szafer W., Kulczyński S., Pawłowski B. Rośliny polskie. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969
  7. a b Rutkowski Lucjan: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2004, s. 467. ISBN 83-01-14342-8.
  8. Matuszkiewicz Władysław: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: PWN, 2001, s. 98. ISBN 83-01-14439-4.
  9. Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.