Szczaw polny
|
||
 |
||
| Systematyka[1] | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | rośliny | |
| Klad | rośliny naczyniowe | |
| Klad | rośliny nasienne | |
| Klasa | okrytonasienne | |
| Rząd | goździkowce | |
| Rodzina | rdestowate | |
| Rodzaj | szczaw | |
| Gatunek | szczaw polny | |
| Nazwa systematyczna | ||
| Rumex acetosella L. Sp. pl. 1:338. 1753 |
||
.jpg)
Szczaw polny (Rumex acetosella L.) – gatunek rośliny należący do rodziny rdestowatych. Jest szeroko rozprzestrzeniony: naturalnie występuje w Azji, Afryce Północnej i Europie, rozprzestrzenił się również w obydwu Amerykach, Afryce, Australii i na wyspach Melanezji i Polinezji[2]. W Polsce jest pospolity na całym terenie[3].
Morfologia[edytuj]
- Łodyga
- Dosyć cienka, wzniesiona, o wysokości do 50 cm. W dolnej części często przebarwiona na czerwonawo. Powyżej połowy wysokości zwykle rozgałęzia się.
- Liście
- Pojedyncze, podłużnie lancetowate, na końcach zaostrzone, stopniowo zwężające się w ogonek liściowy. U nasady posiadają dwie oszczepowate, wyrastające na boki i ostro zakończone łatki. Podsadki zwykle nie posiadają tych łatek. Dolne liście wyraźnie większe. Kolor szarozielony. Przylistki zrośnięte są pochwą.
- Kwiaty
- Roślina dwupienna. Kwiatostan w postaci gron na długich, bezlistnych i rzadko rozmieszczonych rozgałęzieniach łodygi. Drobne kwiaty czerwonej barwy, 3-krotne. Okwiat sześciolistkowy, w dwóch okółkach. Listki okwiatu bez guzków, wewnętrzne listki o długości do 1,5 mm są unerwione, nie są przyrośnięte do owocu i mają podobną do niego długość. Szyjki słupka nie przyrośnięte do zalążni.
Biologia i ekologia[edytuj]
Bylina, geofit korzeniowy. Kwitnie przez cały okres wegetacji. Roślina wiatropylna. Owoce roznoszone są przez wiatr (anemochoria). Siedlisko: pastwiska, ugory, nieużytki. Preferuje siedliska kwaśne i jałowe (roślina wskaźnikowa gleb kwaśnych). W górach występuje aż po piętro kosówki. W uprawach rolnych i ogrodowych pospolity chwast[4]. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla klasy (Cl.) Koelerio-Corynephoretea[5].
- Roślina trująca
- Trujący jest cały pęd, a szczególnie liście (z powodu dużej zawartości kwasu szczawiowego). Ponadto roślina zawiera rutynę, saponiny.
Zmienność[edytuj]
Tworzy mieszańce z szczawiem obrosłoowockowym[3].
Przypisy
- ↑ Stevens P.F.: Caryophyllales (ang.). Angiosperm Phylogeny Website, 2001–. [dostęp 2009-10-07].
- ↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-01-10].
- ↑ a b Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
- ↑ Włodzimierz Tymrakiewicz: Atlas chwastów. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1976, s. 44.
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
Bibliografia[edytuj]
- Jakub Mowszowicz: Flora jesienna. Przewodnik do oznaczania dziko rosnących jesiennych pospolitych roślin zielnych. Warszawa: WSiP, 1986, s. 172. ISBN 83-02-00607-6.
- Mowszowicz J. Krajowe chwasty ogrodowe i polne. Wyd. 3. PWRiL, Warszawa.
