Szczaworyż
|
||
 Wieś z górującym kościołem |
||
| Państwo |  Polska |
|
| Województwo | świętokrzyskie | |
| Powiat | buski | |
| Gmina | Busko-Zdrój | |
| Liczba ludności (2000) | 230 | |
| Strefa numeracyjna | (+48) 41 | |
| Tablice rejestracyjne | TBU | |
| SIMC | 0232970 | |
|
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
 Szczaworyż
|
||
|
Położenie na mapie Polski
Szczaworyż
|
||
 50°27′08″N 20°48′08″E/50,452222 20,802222 |
||
Szczaworyż – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, w gminie Busko-Zdrój[1].
Do 1954 roku siedziba gminy Pęczelice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Położenie[edytuj]
Szczaworyż położony jest na granicy Szanieckiego Parku Krajobrazowego. Znajduje się około 8 km na południowy wschód od Buska-Zdroju. Przez miejscowość przebiega droga krajowa nr 73.
Przez wieś przechodzi 
czerwony szlak turystyczny z Buska-Zdroju do miejscowości Solec-Zdrój oraz 
zielony szlak turystyczny z Wiślicy do Grochowisk.
Miejscowość znajduje się na odnowionej trasie Małopolskiej Drogi św. Jakuba z Sandomierza do Tyńca, która to jest odzwierciedleniem dawnej średniowiecznej drogi do Santiago de Compostela.
Zabytki[edytuj]
- Późnorenesansowy kościół pw. św. Jakuba Starszego, wpisany do rejestru zabytków nieruchomych[2].
- Budynek dawnej plebanii z 1660 r. usytuowany naprzeciw wejścia do kościoła, wpisany do rejestru zabytków[2]; w 1904 r. w budynku nadbudowano piętro, na którym znajduje się kaplica pw. Najświętszej Marii Panny Niepokalanego Poczęcia.
- Wczesnośredniowieczne grodzisko z VIII–XI w. zlokalizowane na wzniesieniu w południowej części wsi, od strony Skotnik Małych. Fortyfikacja na Górze Kapturowej była prawdopodobnie tzw. grodem refugialnym, czyli wykorzystywanym w warunkach zagrożenia.
- Cmentarz – znajduje się na nim pomnik i groby 121 żołnierzy 22 Dywizji Piechoty Górskiej poległych w bitwie pod Broniną 9 września 1939 r.
Osoby związane ze Szczaworyżem[edytuj]
- Feliks Rączkowski – urodzony w Szczaworyżu, profesor, polski organista i kompozytor.
Przypisy
- ↑ Główny Urząd Statystyczny: Rejestr TERYT. [dostęp 2013-04-5].
- ↑ a b nr rej.: A-40/1-2 z 2.10.1956 i z 22.06.1967 Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie. 31 marca 2016; 6 miesięcy temu. [dostęp 2015-10-08]. s. 2.
Bibliografia[edytuj]
- Michał Jurecki, Ponidzie. W świętokrzyskim stepie, Kraków 2004, ISBN 83-89676-16-8.
