Szczecińcowate
(Przekierowano z Szczecińce)
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
|
||
| Thryonomyidae[1] | ||
| Pocock, 1922 | ||
| Okres istnienia: eocen–holocen | ||
 szczeciniec większy |
||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | strunowce | |
| Podtyp | kręgowce | |
| Nadgromada | żuchwowce | |
| Gromada | ssaki | |
| Podgromada | żyworodne | |
| Infragromada | łożyskowce | |
| Rząd | gryzonie | |
| Podrząd | jeżozwierzowce | |
| Infrarząd | jeżozwierzokształtne | |
| Parvordo | Phiomorpha | |
| Rodzina | szczecińcowate | |
Szczecińcowate[2] (Thryonomyidae) – rodzina ssaków z rzędu gryzoni. Obejmuje dwa gatunki występujące w Afryce.
Przedstawiciele szczecińcowatych to duże gryzonie, ważące do 9 kg. Mają dużą głowę z małymi oczami i uszami oraz krótki, owłosiony ogon. Mocne pazury na łapach przystosowane są do kopania w ziemi. Pomarańczowe zęby, jak u wszystkich gryzoni, rosną przez całe życie.
Żyją na podmokłych, trawiastych terenach. Czasami zamieszkują pola uprawne i zjadają plony. Są z natury samotnikami, choć czasami łączą się w niewielkie grupy.
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Do rodziny należy tylko jedenrodzaj – szczeciniec Thryonomys[2]:
- szczeciniec większy (Thryonomys swinderianus)
- szczeciniec mniejszy (Thryonomys gregorianus).
Według najnowszych badań taksonomów[3] w miocenie do rodziny Thryonomyidae mogły należeć także:
- Paraphiomys pigotti Andrews,
- P. occidentalis Lavocat,
- P. simonsi Wood,
- P. hopwoodi Lavocat,
- P. shipmani Denys i Jaeger,
- P. australis Mein, Pickford i Senut,
- P. roessneri Mein, Pickford i Senut,
- P. afarensis Geraads,
- Paraphiomys sp. nov. (z Arabii Saudyjskiej) López-Antoñanzas i Sen,
- P. renelavocati sp. nov.,
- Neosciuromys africanus Stromer,
- Apodecter stromeri Hopwood,
- Paraulacodus indicus Hinton,
- Paraulacodus johanesi Jaeger, Michaux i Sabatier,
- Gaudeamus aegyptius Wood,
- Epiphiomys coryndoni Lavocat,
- Kochalia geespei (de Bruijn i Hussain),
- Paraphiomys sp. nov. (z Arabii Saudyjskiej)
- Paraphiomys orangeus Mein i Pickford
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Thryonomyidae, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ Raquel López Antoñanzas, Sen Sevket, Pierre Mein. Systematics and phylogeny of the cane rats (Rodentia: Thryonomyidae). „Zoological Journal of the Linnean Society”. 142 (3,), s. 423–444, 2004. American Society of Mammologists (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Mystacinidae (ang.). Animal Diversity Web. [dostęp 25 marca 2010].
