Szczerbiec (miesięcznik)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szczerbiec
Ilustracja
Baner "Szczerbca" wywieszony w trakcie Wielkiego Adwentowego Spotkania z Autorami Wydawnictwa 3DOM w Warszawie, 2022.
Częstotliwość

kwartalnik

Państwo

 Polska

Wydawca

Instytut Norwida

Tematyka

polityczno-społeczna

Pierwszy numer

1991

Redaktor naczelny

Adam Gmurczyk

Średni nakład

nr 148 (nakład 4000 egz.)[1] egz.

Format

kwartalnik

Liczba stron

ok. 100

ISSN

0867-8537

Szczerbiec – pismo o charakterze narodowo-radykalnym.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Szczerbiec ukazuje się od listopada 1991 roku jako miesięcznik popularnonaukowy. Redaktorem naczelnym pisma był Mirosław Szczepan Żochowski. Pismo liczyło 24 strony.

Od lutego 1994 r. w „Szczerbcu” swój dodatek pod nazwą „Awangarda Narodowa” miało Narodowe Odrodzenie Polski. We wrześniu 1994 (nr 35) wpływy nacjonalistów z NOP wzrosły i czasopismo stało się oficjalnym organem prasowym tego ugrupowania. Redaktorem naczelnym miesięcznika jest obecnie Adam Gmurczyk. Zmieniła się czcionka nazwy gazety i do nagłówka została dodana falanga (ręka z mieczem). Grafika i treść pisma uległa zdynamizowaniu i zradykalizowaniu[2].

Od listopada 1991 do maja 1995 r. Szczerbiec ukazywał się co miesiąc (wyjątek nr podwójny 4-5). Od czerwca 1995 r. (nr 44-45) zaczął się ukazywać co dwa miesiące, jego objętość wzrosła z 24 do 32 stron. W takiej częstotliwości wychodził do października 1996 r., gdy po raz pierwszy pojawił się po 3 miesięcznej przerwie (nr 60-62). Od 1997 r. Szczerbiec ukazywał się 4-6 razy w roku. Pod koniec 1997 r. pismo ukazało się pierwszy raz z kolorową okładką (nr 71-74). Od 2001 r. Szczerbiec wydawany jest w mniejszym formacie. Liczba stron w poszczególnych numerach od 1998 nie jest taka sama, ich liczba wahała się dotąd między 40 a 90[3].

W początkowych latach pismo miało stosunkowo stonowany charakter. Po przejęciu przez NOP w 1994 roku stało się jednak forum propagowania bardzo skrajnych idei - od ekstremalnego antysemityzmu, przez ataki na papieża Jana Pawła II, aż po kwestionowanie Holokaustu i podważanie słuszności procesów zbrodniarzy hitlerowskich[4][5].

Tematyka[edytuj | edytuj kod]

„Szczerbiec” głosi poglądy nacjonalistyczne, tercerystyczne, narodowo radykalne, antyglobalistyczne, antykomunistyczne, antyliberalne, antylewicowe, antysocjalistyczne i antykapitalistyczne. Wypowiada się przeciwko liberalizmowi zarówno gospodarczemu, jak i moralnemu przy równoczesnym poparciu dla korporacjonizmu gospodarczego. Pismo promuje postawę katolicką. Ważną częścią jego treści są artykuły dotyczące „tradycyjnego katolicyzmu” i krytyki przemian jakie nastąpiły w Kościele katolickim po Soborze Watykańskim II. W czasopiśmie podkreśla się silnie wagę twórczości Chestertona oraz innych myślicieli katolickich, których w Polsce często w ogóle do tej pory nie tłumaczono.

Od roku 1999 w „Szczerbcu” funkcjonuje dział kulturalny pod nazwą „Hobbit. narodowo-rewolucyjny dodatek kulturalny”, w którym publikowane są opowiadania, fragmenty książek, recenzje itd.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. „Szczerbiec” najpopularniejszym pismem narodowym | Nacjonalista.pl - Dziennik Narodowo-Radykalny [online], nacjonalista.pl [dostęp 2020-07-09] (pol.).
  2. Michał Lewandowski: Na szlaku idei: nacjonalizm Narodowego Odrodzenia Polski w świetle analizy zawartości pisma „Szczerbiec”. Radzyń Podlaski: Libra, 2004. ISBN 83-921446-1-9.
  3. Opis bibliograficzny „Szczerbca” w elektronicznym katalogu Biblioteki Narodowej. bn.org.pl. [dostęp 2012-12-21].
  4. Marcin Kornak, Wyszczerbiona historia Po-Lan-Yah [online], 2011.
  5. Rafał Pankowski, A Polish ethno-religion? Some thoughts on the baptism of Poland and contemporary national identity [online], 2017.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]