Szczyr roczny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szczyr roczny
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

malpigiowce

Rodzina

wilczomleczowate

Rodzaj

szczyr

Gatunek

szczyr roczny

Nazwa systematyczna
Mercurialis annua L.
Sp. pl. 2:1035. 1753

Szczyr roczny (Mercurialis annua L.) – gatunek roślin z rodzaju szczyr należący do rodziny wilczomleczowatych. Występuje we wschodniej, środkowej i południowo-wschodniej Europie, w Zachodniej Azji i na Kaukazie oraz w Afryce Północnej[3]. Występuje również w Ameryce Północnej, gdzie został zawleczony. W Polsce rzadki, głównie na zachodzie kraju. Roślina trująca.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Roślina jednoroczna, wysokości od 20 do 30 cm. Łodyga gałęzista, u pręcikowych okazów silnie gałęzista, czterokanciasta.
Liście
Nagie, podługowatojajowate, brzegiem karbowano piłkowane, na długich ogonkach.
Kwiaty
Rośliny zwykle dwupienne, rzadziej jednopienne. Kwiaty żeńskie po 1-3, prawie siedzące, w kątach liści.

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Rośnie na nieużytkach, polach. Uważany za chwast[4]. Kwitnie od czerwca do września.

Ziele szczyru rocznego zawiera metyloaminę, zw. cyjanogenne, merkuralinę, flawonoidy (rutyna, narcyzyna), trójmetyloaminę, olejek eteryczny, sapominę, hermidynę. Powoduje zatrucia u zwierząt domowych (krowy, owce, konie).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-14] (ang.).
  3. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-01-10].
  4. Włodzimierz Tymrakiewicz: Atlas chwastów. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1976, s. 106.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Bolesław Broda, Jakub Mowszowicz Przewodnik do oznaczania roślin leczniczych, trujących i użytkowych, Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, Warszawa 1973.