38°55′N 72°01′E/38,916667 72,016667Szczyt Ismaila Samaniego
|
||
 |
||
| Państwo |  Tadżykistan |
|
| Położenie | Górski Badachszan | |
| Pasmo | Pamir | |
| Wysokość | 7495 m n.p.m. | |
| Wybitność | 3402 m | |
| Pierwsze wejście | 1933 Jewgienij Abałakow |
|
| • zimowe | 4 lutego 1986 W. Balibierdin, W. Szopin, Ju. Razumow, M. Turkiewicz, A. Moskalcow, G. Wasilenko, Ju. Janowicz |
|
|
Położenie na mapie Wyżyny Tybetańskiej
 Szczyt Ismaila Samaniego
|
||
|
Położenie na mapie Azji
Szczyt Ismaila Samaniego
|
||
| 38°55′N 72°01′E/38,916667 72,016667 |
||
Szczyt Ismaila Samaniego (tadż. Қуллаи Исмоили Сомонӣ, kullai Ismoili Somoni, ros. пик имени Исмаила Самани, pik imieni Ismaiła Samani) – najwyższa góra Tadżykistanu i Pamiru, nazwana na cześć Ismaila Samaniego, założyciela dynastii Samanidów. W czasach gdy Tadżykistan był częścią ZSRR szczyt ten był najwyższym w całym Związku Radzieckim.
Pierwszego wejścia na szczyt dokonał radziecki wspinacz Jewgienij Abałakow w 1933 r. Wtedy to szczytowi nadano nazwę Szczyt Stalina (na cześć Józefa Stalina). W 1962 nazwę zmieniono na Szczyt Komunizmu, a w 1998 na jego obecną nazwę.
Zimą po raz pierwszy szczyt został zdobyty 4 lutego 1986 podczas dużej radzieckiej wyprawy, w której udział brało 24 wspinaczy ZSRR (w tym 7 uzbeckich). 4 lutego na szczycie stanęli: W. Balibierdin, W. Szopin i Ju. Razumow (wszyscy z Leningradu), M. Turkiewicz (Donieck), A. Moskalcow (Charków), G. Wasilenko (Symferopol), Ju. Janowicz (Duszanbe). Pozostali zdobyli szczyt 7 lutego. Podczas zejścia dwie osoby poniosły śmierć.
Zdobycie szczytu jest wymagane dla uzyskania rosyjskiego wyróżnienia alpinistycznego – Śnieżnej Pantery.
