Szczyt NATO w Chicago 2012
| |
| Organizacja | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Data |
20–21 maja 2012 |
| Uczestnicy | |
| Strona internetowa | |
Szczyt NATO w Chicago 2012 – 26. szczyt państw członkowskich Sojuszu Północnoatlantyckiego na szczeblu szefów państw i rządów w dniach 20–21 maja 2012, odbywający się w Chicago w Stanach Zjednoczonych.
Ustalenia szczytu[edytuj | edytuj kod]
Podczas szczytu omawiane było 6 głównych tematów. Cztery tematy wynikające z implementacji postanowień szczytu w Lizbonie w 2010, czyli sprawy dotyczące operacji w Afganistanie, relacji NATO z Rosją, obrony antybalistycznej oraz ogólnego przeglądu zdolności obronnej sojuszu. Dwoma nowymi tematami były sytuacja po niepokojach społecznych w państwach arabskich, w tym wojnie domowej w Libii, oraz nowe podejście Sojuszu Północnoatlantyckiego do wspólnej obrony, określane jako Smart Defense[1].
W trakcie szczytu podjęte zostały kluczowe decyzje dotyczące przyszłego zaangażowania NATO w Afganistanie[2], mianowicie Międzynarodowe Siły Wsparcia Bezpieczeństwa (ISAF) w połowie 2013 przekażą dowództwu afgańskiemu odpowiedzialność za wszystkie misje bojowe, które uzyska przewodnią rolę w zapewnianiu bezpieczeństwa na wszystkich obszarach kraju. Od tego momentu wojska NATO będą pełniły rolę instruktorów, doradczą i wsparcia. 130 tys. zagranicznych żołnierzy miało wycofać się wraz z końcem 2014, po tej dacie będzie prowadzona dalsza misja szkoleniowa[3]. Podjęto decyzje także co do zdolności obronnej oraz partnerstwa z 13 państwami świata niebędącymi członkami sojuszu[4].
Obrona antybalistyczna[edytuj | edytuj kod]
Na szczycie potwierdzono zdecydowanie sojuszu w sprawie rozmieszczenia systemu obrony antybalistycznej w Europie. Przywódcy ogłosili wstępne rozmieszczenie w europejskich bazach okrętów AEGIS z morskim system antybalistycznym opartym o pociski SM-3, oraz mobilne radary AN/TPY-2 z dowództwem w bazie Ramstein w Niemczech oraz wolę rozmieszczenia lądowej wersji systemu SM-3 w Rumunii do roku 2015 oraz w Polsce do roku 2018. Sekretarz generalny sojuszu Anders Rasmussen podkreślił też, że NATO musi być zdolne do obrony siebie przed zagrożeniem rakietowym, a rozmieszczenie systemu nie może zostać zablokowane przez Rosję[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Karl-Heinz Kamp: NATO's Chicago Summit: A Thorny Agenda. Atlantic-Community.org. [dostęp 2012-05-23]. (ang.).
- ↑ Zarychta 2020 ↓, s. 238.
- ↑ Decyzje szczytu NATO w Chicago. stosunkimiedzynarodowe.info, 2012-05-25. [dostęp 2012-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-14)]. (ang.).
- ↑ NATO Chicago Summit Meets Its Goals. Defense Professionals, 22 maja 2012. [dostęp 2012-05-23]. (ang.).
- ↑ NATO activates missile shield, reaches out to Russia. [w:] Missile Defense [on-line]. Space Daily, 20 maja 2012. [dostęp 2012-05-24]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stanisław Zarychta: Szczyty i sesje NATO platformą współpracy państw członkowskich. Gdynia: Akademia Marynarki Wojennej, 2020. ISBN 978-83-957735-7-0.
- NATO’s 25th summit meeting; Chicago, 20-21 May 2012
- Chicago 2012. NATO. [dostęp 2012-05-23]. (ang.).
