Szef Sztabu Generalnego Sił Obronnych Izraela

Szef Sztabu Generalnego Sił Obronnych Izraela סיירת מטכ"ל
Historia
Państwo	Izrael
Sformowanie	1948
Nazwa wyróżniająca	Ramatkal
Dowódcy
Pierwszy	Yaakov Dori
Obecny	Gadi Eizenkot
Działania zbrojne
Wojna o Niepodległość, Kryzys sueski, Wojna sześciodniowa, Wojna na wyczerpanie, Wojna Jom Kippur, Wojna libańska, Pierwsza intifada, Intifada Al-Aksa, II wojna libańska
Organizacja
Dyslokacja	Tel Awiw-Jafa
Podległość	Ministerstwo Obrony
Rodzaj wojsk	Sztab Generalny
Skład	Siły Obronne Izraela

Szef Sztabu Generalnego Sił Obronnych Izraela (hebr. ראש המטה הכללי, Rosh HaMateh HaKlali; nazywany w skrócie Rematkal, רמטכ"ל) − najwyższy szczebel dowodzenia w Siłach Obronnych Izraela.

Status prawny

Stopień generał porucznik w izraelskiej armii

Status prawny Szefa Sztabu Generalnego Sił Obronnych Izraela określa jedna z Ustaw Zasadniczych dotycząca armii z 1976:

• Szef Sztabu Generalnego jest najwyższym szczeblem dowodzenia Sił Obronnych Izraela (formalnie uznawany za głównodowodzącego). Szef sztabu jest jedynym aktywnym w Izraelu oficerem w randze generała-porucznika (Rav Aluf). Szef Sztabu Generalnego ma symbol wojskowy oraz banderę Sztabu Generalnego.
• Szef Sztabu Generalnego podlega bezpośrednio Ministrowi Obrony, którym jest zawsze cywil, choć często emerytowany oficer.
• Szef Sztabu Generalnego musi każdorazowo uzyskać akceptację Ministra Obrony i rządu Izraela na przeprowadzenie operacji wojskowej. W normalnych warunkach zajmuje się tym głównie Rada Bezpieczeństwa Narodowego i to na niej spoczywa główna odpowiedzialność.

Szef sztabu jest formalnie mianowany raz na trzy lata, z możliwością przedłużenia okresu do czterech lub pięciu lat. Od 2007 funkcję tę pełni generał Gabi Ashkenazi.

Znaczenie stanowiska

Siły Obronne Izraela cieszą się dużym szacunkiem w izraelskim społeczeństwie, dlatego pozycja Szefa Sztabu Generalnego jest bardzo szanowana. Byli szefowie sztabu często zajmowali eksponowane stanowiska w życiu politycznym państwa. Dwóch szefów sztabu (Icchak Rabin i Ehud Barak) zostało premierami, dziewięciu innych (Yigael Yadin, Mosze Dajan, Cwi Tzur, Haim Bar-Lev, Mordechai Gur, Rafael Eitan, Amnon Lipkin-Shahak, Sza’ul Mofaz i Mosze Ja’alon) zostało parlamentarzystami w Knesecie, a czterech (Ehud Barak, Mosze Dajan, Icchak Rabin i Sza’ul Mofaz) zostało ministrami obrony.

Szefowie Sztabu Generalnego

Flaga szefa SG SOI

Imię i nazwisko	Początek kadencji	Koniec kadencji	Okres trwania (miesiące)	Najważniejsze wydarzenia
Jaakov Dori	16 czerwca 1947	9 listopada 1949	29	Wojna o Niepodległość
Jigael Jadin	9 listopada 1949	7 grudnia 1952	37	-
Mordechaj Maklef	7 grudnia 1952	6 grudnia 1953	12	ataki fedainów, Jednostka 101
Mosze Dajan	6 grudnia 1953	29 stycznia 1958	49	operacje odwetowe przeciw fedainom, Kryzys sueski
Chaim Laskov	29 stycznia 1958	1 stycznia 1961	36	-
Tzvi Tzur	1 stycznia 1961	1 stycznia 1964	36	-
Icchak Rabin	1 stycznia 1964	1 stycznia 1968	48	Wojna sześciodniowa
Chajjim Bar-Lew	1 stycznia 1968	1 stycznia 1972	48	Wojna na wyczerpanie
Dawid Elazar	1 stycznia 1972	3 kwietnia 1974	27	Wojna Jom Kippur
Mordechaj Gur	15 kwietnia 1974	16 kwietnia 1978	48	Operacja Entebbe, wojna domowa w Libanie
Rafael Eitan	16 kwietnia 1978	19 kwietnia 1983	60	Wojna libańska
Mosze Lewi	19 kwietnia 1983	19 kwietnia 1987	48	Wojna libańska
Dan Shomron	19 kwietnia 1987	1 kwietnia 1991	48	Pierwsza intifada
Ehud Barak	1 kwietnia 1991	1 stycznia 1995	45	Operacja "Odpowiedzialność" w Libanie
Amnon Lipkin-Shahak	1 stycznia 1995	9 lipca 1998	42	Operacja "Grona Gniewu" w Libanie
Sza’ul Mofaz	9 lipca 1998	9 lipca 2002	48	Intifada Al-Aksa, Operacja Ochronna Tarcza, wycofanie się z Libanu
Mosze Ja’alon	9 lipca 2002	1 czerwca 2005	35	Intifada Al-Aksa, Operacja Ochronna Tarcza
Dan Halutz	1 czerwca 2005	14 lutego 2007	20	II wojna libańska, konflikt w Strefie Gazy
Gabi Aszkenazi	14 lutego 2007	14 lutego 2011	48	Operacja Płynny Ołów
Binjamin Ganc	14 lutego 2011	16 lutego 2015	48	Operacja „Ochronny Brzeg”
Gadi Eizenkot	16 lutego 2015	nadal

Zobacz też

• Sztab Generalny Sił Obronnych Izraela