Szimon Szitrit

Szimon Szitrit

‏שמעון שטרית‎

Data i miejsce urodzenia	1946 Arfud, Maroko Francuskie
Minister gospodarki i planowania w II rządzie Rabina
Okres	od 13 lipca 1992 do 18 lipca 1995
Przynależność polityczna	Partia Pracy
Poprzednik	Dawid Magen
Następca	Josi Belin
Minister nauki i technologii w II rządzie Rabina
Okres	od 31 grudnia 1992 do 7 czerwca 1993
Przynależność polityczna	Partia Pracy
Poprzednik	Amnon Rubinstein
Następca	Szulammit Alloni
Minister spraw religijnych w II rządzie Rabina i w II rządzie Peresa
Okres	od 27 lipca 1995 do 18 czerwca 1996
Przynależność polityczna	Partia Pracy
Poprzednik	Icchak Rabin
Następca	Binjamin Netanjahu
Poseł do Knesetu
Okres	od 21 listopada 1988 do 17 czerwca 1996
Przynależność polityczna	Koalicja Pracy, Partia Pracy

Szimon Szitrit (hebr.: שמעון שטרית, ang.: Shimon Shetreet, ur. 1946 w Arfud) – izraelski prawnik i polityk, profesor prawa i trzykrotny minister w rządach Partii Pracy.

W latach 1992–1995 minister gospodarki i planowania, w latach 1992–1993 minister nauki i technologii, w latach 1995–1996 minister spraw religijnych. W latach 1988–1996 poseł do Knesetu z list Koalicji Pracy i Partii Pracy.

Życiorys

Dzieciństwo i młodość

Urodził się w 1946 w Afrud, w ówczesnym Maroku Francuskim. W 1949 wyemigrował wraz z rodziną do nowo utworzonego Izraela. Uczył się w jesziwie. W 1959 wygrał Chidon Ha-Tanach – Międzynarodowy Konkurs Biblijny.

W latach 1963–1966 służył w wojsku, w oddziałach wywiadowczych. Służbę zakończył w stopniu sierżanta.

Studia i kariera prawnicza

Następnie podjął studia na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie. Studiował na dwóch kierunkach – prawie i literaturze arabskiej. Już w 1968 ukończył studia prawnicze na poziomie licencjackim (LLB) i magisterskim (LLM) z najwyższą pochwałą (summa cum laude). W 1969 ukończył drugi kierunek, zaś uzyskał doktorat nauk prawnych (LLD) na Uniwersytecie Chicagowskim.

Rozpoczął pracę jako wykładowca na Uniwersytecie Hebrajskim, w latach 1974–1977 był przewodniczącym uniwersyteckiego stowarzyszenia wykładowców. Na jerozolimskiej uczelni został profesorem nauk prawnych. Został również sędzią i z czasem zaczął zasiadać w rozmaitych organizacjach sędziowskich i prawniczych. W latach 1981–1988 orzekał w sądach cywilnych.

Kariera polityczna

W wyborach parlamentarnych w 1988 po raz pierwszy dostał się do izraelskiego parlamentu. W Knesecie dwunastej kadencji zasiadał w komisjach finansów, kontroli państwa oraz konstytucyjnej, prawa i sprawiedliwości. Z sukcesem kandydował także w kolejnych wyborach, po których wszedł w skład rządu premiera Icchaka Rabina, obejmując 13 lipca 1992 Ministerstwo Gospodarki i Planowania i zastępując na stanowisku Dawida Magena. 31 grudnia zastąpił Amnona Rubinsteina na czele Ministerstwa Nauki i Technologii. W resorcie pozostał do czerwca kolejnego roku, gdy zastąpiła go Szulammit Alloni. W 1993 został wyróżniony nagrodą za etyczne zachowanie. 18 lipca 1995 został odwołany ze stanowiska ministra gospodarki (zastąpił go Josi Belin). Już 27 lipca objął stanowisko ministra spraw religijnych, zastępując w resorcie samego premiera. Po zabójstwie Rabina i powstaniu rządu Szimona Peresa pozostał na czele Ministerstwa Spraw Religijnych.

W wyborach w 1996 nie uzyskał reelekcji. Na przełomie wieków pełnił funkcję zastępcy burmistrza Jerozolimy.

Był profesorem wizytującym wielu amerykańskich i europejskich uczelni Jest autorem licznych publikacji prawniczych. Posługuje się płynnie angielskim, arabskim i niemieckim.

Życie prywatne

Ożenił się z Miri, mają czworo dzieci. Pochodzi z religijnej rodziny.