Jako pierwsza kobieta w historii Iranu była sędzią. Gdy zakazano jej wykonywania zawodu, została adwokatem i broniła wielu działaczy opozycji. Aresztowana i skazana na trzy lata pozbawienia wolności – wykonanie wyroku zawieszono pod naciskiem opinii publicznej. Jest nieoficjalnym rzecznikiem praw kobiet w Iranie i założycielką Towarzystwa Obrony Praw Dzieci w tym kraju. Głosi potrzebę dialogu pomiędzy różnymi kulturami i religiami świata, opartego na wspólnych, łączących je, wartościach.
Otrzymała wiele wyróżnień za działalność na rzecz praw człowieka, z których najważniejszym jest Pokojowa Nagroda Nobla, przyznana 10 grudnia 2003.
W 1994 napisała książkę: Historia i dokumentacja praw człowieka w Iranie. Jest także autorką książki napisanej we współpracy z Azadeh Moaveni: Broniłam ofiar • Pamiętnik z Iranu.
