Szkło brodawkowe

Szkło brodawkowe – sztuka zdobienia wyrobów szklanych przy pomocy kawałków szkła nakładanych na gorącą powierzchnię w kształcie guzów, sopli itp., także naczynie szklane zdobione tą techniką^[1]^[2]. Szkło brodawkowe jest znane od starożytności, było szczególnie popularne w Niemczech w XV-XVI wieku, gdzie tą metodą zdobiono puchary i szklanice wykonywane z zielonego lub zielonkawego szkła, tzw. szkła leśnego^[3].

Przypisy

↑ Krystyna.K. Kubalska-Sulkiewicz Krystyna.K., Słownik terminologiczny sztuk pięknych, wyd. 3, Warszawa: Wydawn. Nauk. PWN, 2002, s. 52, ISBN 83-01-12365-6, OCLC 51024180 [dostęp 2019-07-28] .
↑ BRODAWKOWE SZKŁO [online], encyklopedia.interia.pl [dostęp 2019-07-28] (pol.).
↑ Krystyna.K. Kubalska-Sulkiewicz Krystyna.K., Słownik terminologiczny sztuk pięknych, wyd. 3, Warszawa: Wydawn. Nauk. PWN, 2002, s. 229, ISBN 83-01-12365-6, OCLC 51024180 [dostęp 2019-07-28] .

[1] Krystyna.K. Kubalska-Sulkiewicz Krystyna.K., Słownik terminologiczny sztuk pięknych, wyd. 3, Warszawa: Wydawn. Nauk. PWN, 2002, s. 52, ISBN 83-01-12365-6, OCLC 51024180 [dostęp 2019-07-28] .

[2] BRODAWKOWE SZKŁO [online], encyklopedia.interia.pl [dostęp 2019-07-28] (pol.).

[3] Krystyna.K. Kubalska-Sulkiewicz Krystyna.K., Słownik terminologiczny sztuk pięknych, wyd. 3, Warszawa: Wydawn. Nauk. PWN, 2002, s. 229, ISBN 83-01-12365-6, OCLC 51024180 [dostęp 2019-07-28] .

[1]

[2]

[3]