Szkło morskie
Szkło morskie – odłamki szkła oszlifowanego przez fale morskie wyrzucane na brzeg. Są to w dużej mierze fragmenty stłuczonych butelek lub innych przedmiotów codziennego użytku. Szkło morskie bywa zbierane przez plażowiczów i kolekcjonerów.
Szkła morskie są matowe i mają wygładzone krawędzie. Najczęściej występują w kolorze zielonym, brązowym lub białym, rzadziej fioletowym, różowym, czarnym, żółtym, niebieskim i innych[1]. Ich uformowanie się zajmuje od 20 do 40 lat, choć w niektórych przypadkach może to zająć nawet 100 lat[2].
Szkło morskie najłatwiej spotkać na plażach kamienistych, w pobliżu portów[3]. Jednym z miejsc, gdzie szkło morskie występuje w wyjątkowo dużych ilościach jest plaża Glass Beach w Fort Bragg w Kalifornii, która jest efektem wieloletniego wyrzucania śmieci w okolicy[4].
Szkło jest wykorzystywane przez jubilerów do tworzenia biżuterii, co można uznać za formę recyklingu. Organizowane są również festiwale szkła morskiego, jednym z najsłynniejszych z nich jest North American Sea Glass Festival[3].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ R. La Motte: Pure Sea Glass. Sea Glass Publishing, 2009. ISBN 0-9753246-0-8.
- ↑ The Godfather of Sea Glass: Richard LaMotte Boosts the National Profile of Sea Glass Retrieved. Sea Glass Journal. [dostęp 2020-04-03].
- ↑ a b Joanna Fidler: Biżuteria na fali. Polska Times, 17 października 2008.
- ↑ Andrei Mihai: Glass beach, California. ZME Science, 9 października 2011.