Szkoła Podchorążych Marynarki Wojennej


Szkoła Podchorążych Marynarki Wojennej - szkoła kształcąca kandydatów na oficerów Marynarki Wojennej II RP.
Spis treści
Historia[edytuj | edytuj kod]
Jesienią 1921 roku w Toruniu powstała Oficerska Szkoła Marynarki Wojennej. Szkoła miała trzyletni program nauczania. Do szkoły przyjmowani byli absolwenci szkoły podchorążych i podoficerowie młodsi wszystkich rodzajów wojsk, pragnący służyć w Marynarce Wojennej. Słuchacze studiowali nauki matematyczne, nautyczne, techniczne i ogólnowojskowe. Około 12 miesięcy spędzali na morzu, odbywając praktyki na różnych stanowiskach. Szkoła przyjmowała ok. 20 słuchaczy rocznie na wydziały: morski, techniczny i administracyjny.
19 października 1928 roku przemianowana na Szkołę Podchorążych Marynarki Wojennej w wyrazie szacunku do tradycji szkół wojskowych Królestwa Kongresowego. Wykształciła w okresie 1921-1939, 224 oficerów na wydziale morskim, 23 na wydziale technicznym i 12 na wydziale administracyjnym. W latach 1925-1938 szkoła mieściła się w Koszarach Racławickich, charakterystycznym budynku Twierdzy Toruń, posiadającym unikalny na skalę europejską strop przeciwbombowy między przedostatnią a ostatnią kondygnacją. W 1938 roku szkołę przeniesiono do Bydgoszczy i zlokalizowano w budynku szkoły wojennej, zajmowanym uprzednio przez Szkołę Podchorążych dla Podoficerów. Podczas dyslokacji w Bydgoszczy szkołą kierował komandor por. dypl. Tadeusz Stoklasa[1].
Na tradycję Szkoły powołuje się współcześnie Akademia Marynarki Wojennej w Gdyni.
W 2012 roku w Toruniu uroczyście otwarto Skwer Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej[2][3].
Obsada personalna szkoły[edytuj | edytuj kod]
Obsada personalna w marcu 1939 roku[4][a]:
- komendant – kmdr por. dypl. Tadeusz Stoklasa
- adiutant – kpt. piech. Franciszek Walerian Kubal
- lekarz – kpt. mar. dr Bolesław Szwaczyk
- kwatermistrz – kpt. int. Tadeusz Aleksander Karge(*)[b]
- oficer materiałowy – ppor. mar. Józef Eugeniusz Macikowski
- oficer żywnościowy – chor. mar. Stanisław Niewiadomski
- dyrektor nauk wydziału morskiego – kmdr ppor. Mirosław Kownacki
- kier. nauk wydziału technicznego – kmdr ppor. inż. Tadeusz Wiktor Kotik
- kier. nauk wydziału administracyjnego – kpt. int. Tadeusz Aleksander Karge(*)[b]
- instruktor WF – por. mar. Stanisław Władysław Kozak
- oficer wykładowca – por. mar. Franciszek Rydzewski
- dowódca oddziału podchorążych – kpt. mar. Stanisław Mieszkowski
- oficer kursowy starszego rocznika – kpt. mar. Robert Kasperski
- oficer kursowy średniego rocznika – kpt. mar. Tadeusz Ludwik Kamiński
- oficer kursowy młodszego rocznika – por. mar. Kazimierz Hess
- oficer kursowy kandydatów – kpt. mar. Bolesław Jan Biskupski
- pomocnik oficera kursowego starszego rocznika – por. mar. Jur Mende
- pomocnik oficera kursowego młodszego rocznika – por. mar. Wacław Karol Fara
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[5].
- ↑ a b Gwiazdką oznaczono oficera, który pełnił jednocześnie więcej niż jedną funkcję[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Bydgoski garnizon wojskowy w latach 1920-1939. [w:] Historia Bydgoszczy. Tom II. Część pierwsza 1920-1939: red. Marian Biskup. Bydgoszcz: Bydgoskie Towarzystwo Naukowe 1999. ISBN 83-901329-0-7, s. 814
- ↑ Toruń. Skwer Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej, polskaniezwykla.pl, [dostęp: 17.6.2016]
- ↑ Atrakcje na nowym skwerze Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej, torun.naszemiasto.pl, 8.12.2012 [dostęp: 17.6.2016]
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 902.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VIII.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stanisław Rutkowski, Zarys dziejów polskiego szkolnictwa wojskowego, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1970.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.