Szkoła Podchorążych Marynarki Wojennej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Siedziba poprzedniczki szkoły - Tymczasowych Kursów Instruktorskich - w latach 1921 - 1922, obecnie Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Toruniu
Budynek przy ul. Dybowskiej 6 w Toruniu - siedziba szkoły w latach 1922 - 1925
Dawne Koszary Racławickie, obecnie Hotel Bulwar w Toruniu - siedziba szkoły w latach 1925- 1938
Gmach Szkoły Wojennej w Bydgoszczy – siedziba szkoły w latach 1938-1939

Szkoła Podchorążych Marynarki Wojennej (Oficerska Szkoła Marynarki Wojennej) - szkoła wyższa, kształcąca zawodowych oficerów Marynarki Wojennej II RP.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Tymczasowe Kursy Instruktorskie dla Oficerów[edytuj | edytuj kod]

20 marca 1921 roku powołane zostały w Toruniu Tymczasowe Kursy Instruktorskie dla Oficerów (TKIO) w budynku na ul. Fredry 12, a od 24 lutego 1922 na ul. Dybowskiej 6[1]. Naukę na pierwszym kursie rozpoczęło 22 słuchaczy, z których 18 ukończyło kurs 1 października 1922. Drugi kurs trwał od 1 września 1921 do 1 października 1923 roku – ukończyło go wszystkich 10 przyjętych (9 oficerów i 1 podoficer). Od 1 października 1922 trwał trzeci kurs, rozpoczęty przez 14 słuchaczy, a ukończony 15 grudnia 1924 roku przez 11. Absolwenci kursów drugiego i trzeciego otrzymali dyplomy ukończenia Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej[2].

Zadaniem TKIO było wspólne przeszkolenie oficerów wywodzących się z różnych marynarek trzech państw zaborczych oraz doszkolenie tych oficerów, którzy w ogóle nie ukończyli morskich szkół wojennych. Dlatego też program kursów obejmował wyłącznie przedmioty dotyczące nawigacji morskiej, budowy okrętów i uzbrojenia okrętowego oraz taktyki morskiej. Szkolenie teoretyczne (łącznie 10 miesięcy) i praktyczne (łącznie 8 miesięcy) było podzielone na dwie części. Po pierwszej części szkolenia teoretycznego słuchacze odbywali 4-miesięczną praktykę na okrętach na stanowiskach podoficerskich, po drugiej części – na stanowiskach oficerskich[2]. Zajęcia prowadzili oficerowie Departamentu dla Spraw Morskich (następnie Kierownictwa Marynarki Wojennej), Komendy TKIO, Państwowej Szkoły Morskiej, szkół wojskowych garnizonu toruńskiego oraz profesorowie toruńskich szkół cywilnych[3].

Oficerska Szkoła Marynarki Wojennej[edytuj | edytuj kod]

1 października 1922 powołano, w miejsce TKIO, Oficerską Szkołę Marynarki Wojennej (OSMW). OSMW miała za zadanie przygotowywać oficerów do zawodowej służby w MW (początkowo przyjmowani byli tylko żołnierze: absolwenci szkół podchorążych, podoficerowie MW z maturą oraz oficerowie do stopnia kapitana z innych formacji wojskowych). Nowo zorganizowana szkoła stanowiła jednostkę samodzielną, bezpośrednio podległą szefowi KMW, chociaż do roku 1923 pod względem dyscypliny ogólnowojskowej i spraw lokalnych podlegała dowódcy Okręgu Korpusu VIII[4].

Pierwszych 20 kandydatów (w tym 5 oficerów, którzy nie ukończyli wcześniej TKIO) rozpoczęło naukę w roku 1923 według dwuletniego programu, kolejny rocznik – w roku 1924 – już według programu trzyletniego. Od listopada 1926 roku naukę w szkole przedłużono o miesiąc, szkoła otworzyła się także na uczniów cywilnych – wszystkich absolwentów szkół posiadających maturę. Oprócz niej wymagano obywatelstwa polskiego, idealnego stanu zdrowia, stanu wolnego i zaświadczenia o postawie moralnej i lojalności potwierdzonego przez co najmniej dwie osoby zajmujące stanowiska państwowe. Pomimo tak ostrych wymogów na jedno miejsce w szkole przypadało około 10 kandydatów[5].

Ponieważ warunki lokalowe na ul. Dybowskiej były fatalne (były tam tylko sale lekcyjne; nie było boiska ani internatu; do tego budynek znajdował się na lewym brzegu Wisły, słabo skomunikowanym z resztą miasta) już od 1923 roku KMW nosiło się z zamiarem przeniesienia OSMW do Warszawy lub Bydgoszczy. Z planów tych zrezygnowano, gdy DOK VIII zaproponowało przejęcie zwalnianych przez Flotyllę Wiślaną Koszarach Racławickich - charakterystycznego budynku Twierdzy Toruń, posiadającego unikalny na skalę europejską strop przeciwbombowy między przedostatnią a ostatnią kondygnacją[4]. Przeznaczono je na internat szkoły (drugie i trzecie piętro), czytelnię z biblioteką, kuchnię, jadalnię, areszt, warsztaty szewski i krawiecki, świetlicę, gabinet komendanta oraz mieszkania obsługi szkoły. Sale wykładowe, gabinety naukowe, sala gimnastyczna i gabinet dyrektora nauk znalazły się w byłej Wozowni Artyleryjskiej, dziś nieistniejącej (w jej miejscu jest zjazd z mostu, tzw. Ślimak Getyński)[6].

Szkoła Podchorążych Marynarki Wojennej[edytuj | edytuj kod]

W roku 1928 wskutek reorganizacji szkolnictwa wojskowego w Polsce wszystkie szkoły oficerskie przemianowano na szkoły podchorążych poszczególnych rodzajów wojsk. Tak więc OSMW została z dniem 19 października 1928 przemianowana na Szkołę Podchorążych Marynarki Wojennej (SPMW). Zreorganizowano także system szkolenia: od listopada 1926 roku trwało 3 lata i 1 miesiąc wg schematu: 1,5 miesiąca wyszkolenia rekruckiego – 2 miesiące pływania kandydackiego (Początkowo na kanonierkach ORP Generał Haller i ORP Komendant Piłsudski, potem na transportowcu ORP Wilia) – 5 miesięcy nauki – 7 miesięcy pływania (Od 1929 roku jeden długi rejs na szkunerze ORP Iskra) – 6 miesięcy nauki – 6 miesięcy pływania – 6 miesięcy nauki – 3,5 miesiąca pływania. W międzyczasie przysługiwało 1,5 miesiąca urlopu (z niego dwa tygodnie przypadały łącznie na święta: Bożego Narodzenia i Wielkanocy). Podchorążym zostawało się dopiero po zakończeniu przeszkolenia rekruckiego i pływania kandydackiego (czyli po 3,5 miesiąca). Dla Wydziałów Technicznego (istniał od 1931 roku) i Administracyjnego (istniał od roku 1935) pływanie kandydackie trwało 1 miesiąc, a pierwszy okres nauki – 7 miesięcy. Z czasem naukę w SPMW wydłużono do 3 lat i 3 miesięcy. Na wydziałach technicznym i administracyjnym przewidziany był tylko jeden rocznik, więc nabór odbywał się co trzy lata, gdy poprzedni rocznik ukończył szkołę[7].

SPMW 5 września 1938 przeniesiono z Torunia do Bydgoszczy i zlokalizowano w budynku Szkoły Wojennej, zajmowanym uprzednio przez Szkołę Podchorążych dla Podoficerów[8]. W zajmowanym w Toruniu budynku brak było bowiem miejsca na nowe gabinety naukowe, a także na pomieszczenia dla coraz większej liczby uczniów. Jednocześnie dotychczas użytkowane pomieszczenia uznawane były za nieodpowiednie. Ponadto od 1934 roku, wskutek budowy mostu drogowego w Toruniu, szkoła została pozbawiona boiska[9].

Absolwenci[edytuj | edytuj kod]

Tymczasowe Kursy Instruktorskie[10]:

  • Kurs pierwszy, ukończony 1.10.1922 - 18 osób
  • Kurs drugi, ukończony 1.10.1923 - 10 osób
  • Kurs trzeci, ukończony 1.10.1924 - 11 osób

Oficerska Szkoła Marynarki Wojennej[11]:

  • Kurs pierwszy, data starszeństwa 1.07.1925 - 12 osób
  • Kurs drugi, data starszeństwa 15.08.1927 - 17 osób
  • Kurs trzeci, data starszeństwa 15.08.1928 - 22 osoby

Szkoła Podchorążych Marynarki Wojennej[12]:

  • Rocznik pierwszy, data starszeństwa 15.08.1929 - 21 osób
  • Rocznik drugi, data starszeństwa 15.08.1930 - 17 osób
  • Rocznik trzeci, data starszeństwa 15.08.1931 - 15 osób
  • Rocznik czwarty, data starszeństwa 15.08.1932 - 17 osób
  • Rocznik piąty, data starszeństwa 15.08.1933 - 17 osób
  • Rocznik piąty, data starszeństwa 1.01.1934 - 1 osoba
Promocja 1934

4 sierpnia 1934 Prezydent RP mianował 25 absolwentów na stopień podporucznika w korpusie oficerów marynarki wojennej ze starszeństem z 15 sierpnia 1934, w tym 13 absolwentów w korpusie morskim i 12 absolwentów w korpusie technicznym[13]. Uroczysta promocja odbyła się w środę 15 sierpnia 1934 w Porcie Wojennym w Gdyni na pokładzie ORP Bałtyk. W imieniu Prezydenta i ministra spraw wojskowych aktu promocji dokonał kontradm. Jerzy Świrski. W uroczystości wziął udział m. in. minister spraw zagranicznych Józef Beck. Była to pierwsza promocja absolwentów Wydziału Technicznego[14].
korpus morski:

  • ppor. Janusz Julian Marciniewski (lok. 1) †1939 Mokrany
  • ppor. Edmund Bartnicki (lok. 13)

korpus techniczny:

  • ppor. Tadeusz Witold Jekiel (lok. 1)
  • ppor. Józef Piór (lok. 12)
  • Rocznik siódmy, data starszeństwa 15.08.1936 - 11 osób
  • Rocznik siódmy, data starszeństwa nieznana - 1 osoba
  • Rocznik ósmy, data starszeństwa 15.08.1937 - 20 osób
  • Rocznik dziewiąty, data starszeństwa 15.08.1938 - 21 osób
  • Rocznik dziewiąty, data starszeństwa nieznana - 1 osoba
  • Rocznik dziesiąty, promocja na Helu w dniu 27.09.1939 - 12 osób
  • Rocznik dziesiąty, promocja w Anglii w dniu 2.03.1940 ze starszeństwem 15.10.1939 - 6 osób

Szkoła Podchorążych Marynarki Wojennej - Wydział Techniczny[15]:

  • Rocznik pierwszy, data starszeństwa 15.08.1934 - 12 osób
  • Rocznik drugi, data starszeństwa 1.10.1937 - 11 osób

Szkoła Podchorążych Marynarki Wojennej - Wydział Administracyjny[16]:

  • Rocznik pierwszy, data starszeństwa 1.10.1938 - 12 osób

Dziedzictwo[edytuj | edytuj kod]

Na tradycję Szkoły powołuje się współcześnie Akademia Marynarki Wojennej w Gdyni.

W Dzień Podchorążego 2012 roku w Toruniu uroczyście otwarto Skwer Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej[17][18]. Znalazła się na nim w formie pomnika Mina kontaktowa wz. 08/39 (bez wózka) - dar marynarzy ORP Toruń, oraz 45 mm armata okrętowa (produkcji radzieckiej, używana w latach 1941–1942 na okrętach podwodnych typu A) - depozyt Muzeum Wojska Polskiego, które jednak po niecałych 3 latach wróciło do muzeum[19].

Obsada personalna szkoły[edytuj | edytuj kod]

Komendanci[edytuj | edytuj kod]

Tymczasowe Kursy Instruktorskie[20]:

Oficerska Szkoła Marynarki Wojennej[20]:

Szkoła Podchorążych Marynarki Wojennej[21]:

Obsada personalna w 1923[edytuj | edytuj kod]

Obsada z roku 1923, prawdopodobnie tożsama z ostatnią obsadą TKI:[22]

Obsada personalna w 1939[edytuj | edytuj kod]

Stan na marzec 1939 roku[23][a]:

  • komendant – kmdr por. dypl. Tadeusz Stoklasa
  • adiutant – kpt. piech. Franciszek Walerian Kubal
  • lekarz – kpt. mar. dr Bolesław Szwaczyk
  • kwatermistrz – kpt. int. Tadeusz Aleksander Karge(*)[b]
  • oficer materiałowy – ppor. mar. Józef Eugeniusz Macikowski
  • oficer żywnościowy – chor. mar. Stanisław Niewiadomski
  • dyrektor nauk wydziału morskiego – kmdr ppor. Mirosław Kownacki
  • kier. nauk wydziału technicznego – kmdr ppor. inż. Tadeusz Wiktor Kotik
  • kier. nauk wydziału administracyjnego – kpt. int. Tadeusz Aleksander Karge(*)[b]
  • instruktor WF – por. mar. Stanisław Władysław Kozak
  • oficer wykładowca – por. mar. Franciszek Rydzewski
  • dowódca oddziału podchorążych – kpt. mar. Stanisław Mieszkowski
  • oficer kursowy starszego rocznika – kpt. mar. Robert Kasperski
  • oficer kursowy średniego rocznika – kpt. mar. Tadeusz Ludwik Kamiński
  • oficer kursowy młodszego rocznika – por. mar. Kazimierz Józef Hess
  • oficer kursowy kandydatów – kpt. mar. Bolesław Jan Biskupski
  • pomocnik oficera kursowego starszego rocznika – por. mar. Jur Mende
  • pomocnik oficera kursowego młodszego rocznika – por. mar. Wacław Karol Fara

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[24].
  2. ↑ a b Gwiazdką oznaczono oficera, który pełnił jednocześnie więcej niż jedną funkcję[25].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Neumann 2013 ↓, s. 27.
  2. ↑ a b Ciesielski 1974 ↓, s. 71-77.
  3. ↑ Neumann 2013 ↓, s. 27-28.
  4. ↑ a b Steyer 1972 ↓, s. 190-191.
  5. ↑ Neumann 2013 ↓, s. 34-35, 44.
  6. ↑ Neumann 2013 ↓, s. 43.
  7. ↑ Neumann 2013 ↓, s. 47-48.
  8. ↑ Bydgoski garnizon wojskowy w latach 1920-1939. [w:] Historia Bydgoszczy. Tom II. Część pierwsza 1920-1939: red. Marian Biskup. Bydgoszcz: Bydgoskie Towarzystwo Naukowe 1999. ​ISBN 83-901329-0-7​, s. 814
  9. ↑ Neumann 2013 ↓, s. 59-60.
  10. ↑ Sawicki 1996 ↓, s. 136.
  11. ↑ Sawicki 1996 ↓, s. 137-138.
  12. ↑ Sawicki 1996 ↓, s. 138-142.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 15 sierpnia 1934 roku, s. 217.
  14. ↑ Promocja nowych marynarzy. „Polska Zbrojna”. 224, s. 2, 1934-08-16. Warszawa. .
  15. ↑ Sawicki 1996 ↓, s. 162.
  16. ↑ Sawicki 1996 ↓, s. 175.
  17. ↑ Toruń. Skwer Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej, polskaniezwykla.pl, [dostęp: 17.6.2016]
  18. ↑ Atrakcje na nowym skwerze Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej, torun.naszemiasto.pl, 8.12.2012 [dostęp: 17.6.2016]
  19. ↑ Blog PO TORUNIU: Skwer Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej, potoruniu.blogspot.com [dostęp 2020-07-09].
  20. ↑ a b Sawicki 1996 ↓, s. 227.
  21. ↑ Sawicki 1996 ↓, s. 228.
  22. ↑ Sawicki 1996 ↓, s. 226.
  23. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 902.
  24. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
  25. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VIII.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Czesław Ciesielski: Szkolnictwo Marynarki Wojennej w latach II Rzeczypospolitej. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1974.
  • Kadry morskie Rzeczypospolitej. Jan Kazimierz Sawicki (red.). T. 2: Polska Marynarka Wojenna. Gdynia: Wyższa Szkoła Morska, 1996. ISBN 83-86703-50-4.
  • Maciej Neumann: Flota II Rzeczypospolitej i jej okręty. Łomianki: Wydawnictwo LTW, 2013. ISBN 978-83-7565-309-0.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
  • Donald Steyer. Szkolnictwo wojennomorskie w Toruniu w latach 1919–1938. „Rocznik Toruński”. 7, s. 190-200, 1972. 

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Szkolnictwo wojskowe w II Rzeczypospolitej
Centra
Piechota
Kawaleria
Artyleria
Saperzy
Lotnictwo
Inne
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Szkoła_Podchorążych_Marynarki_Wojennej&oldid=63152108”