Szkoła Strzelań Artylerii
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1919 |
| Rozformowanie |
1939 |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
Szkoła Strzelań Artylerii – szkoła artylerii Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.
Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]
Szkoła Strzelań Artylerii powstała w październiku 1919 w Rembertowie jako Stałe Kursy Artylerii. W marcu 1920 została przeniesiona do Pogórza i przemianowana na Szkołę Strzelecką Artylerii. W kwietniu 1922 roku weszła w skład Obozu Szkolnego Artylerii jako Strzelecka Szkoła Artylerii. W marcu 1927 jako Szkoła Strzelania Artylerii weszła w skład Centrum Wyszkolenia Artylerii[1].
Obsada personalna szkoły[edytuj | edytuj kod]
- Komendanci Szkoły Strzelania Artylerii
- płk art. Gustaw Ładziński (1922 – 1923)
- płk art. Wiktor Aleksandrowicz (1923 – 1925)
- płk art. Tadeusz Łodziński (25 III 1925 – VIII 1926)
- płk art. Witold Kończakowski (VIII 1926[2] – III 1929[3])
- płk art. Jan Chmurowicz (III 1929 – I 1931)
- płk art. Stefan Maleszewski (I 1931[4] – VI 1933[5])
- płk art. dr Roman Odzierzyński (VI 1933 – XI 1935)
- płk art. Jan Drejman (XI 1935 – VIII 1939)
Pokojowa obsada personalna szkoły w marcu 1939 roku[6][a]:
- komendant szkoły – płk Jan Drejman
- adiutant – kpt. adm. (art.) Władysław Billewicz
- dowódca szwadronu luzaków – kpt. adm. (art.) Bohdan Święcicki
- dyrektor nauk – ppłk Józef Krautwald de Annau
- wykładowca taktyki artylerii – mjr dypl. Wacław Zielonka
- wykładowca organizacji obrony ppanc. – mjr Wiktor II Baranowski
- wykładowca zwalczania broni pancernej – mjr Franciszek Ciniewicz
- wykładowca organizacji artylerii – mjr Henryk Marian Aleksander Grużewski
- wykładowca teorii strzelania – mjr Tadeusz Stanisław Jełowicki
- wykładowca strzelania wysokorozpryskowego – mjr Tadeusz Kossakiewicz
- wykładowca obrony przeciwlotniczej – mjr Lubosław Krzeszowski
- wykładowca strzelań artylerii – mjr Czesław Leśnikowski
- wykładowca rozpoznania artylerii – mjr Roman Antoni Lewicki
- wykładowca organizacji dowodzenia dywizjonem – mjr Stanisław Olechowski
- wykładowca strzelania baterii artylerii – mjr Julian Petryczek
- wykładowca zwalczania czołgów rozpoznawczych – mjr Franciszek Ksawery Schoener
- wykładowca rozkazodawstwa baterią i dywizjonem – mjr Bronisław Studnicki †1940 Katyń[8]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Akta CAW ↓.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 9 sierpnia 1926 roku, s. 250.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22 marca 1929 roku, s. 100.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931, s. 4.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933, s. 127.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 466-467.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
- ↑ Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 720.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów Kozielskiego Obozu NKWD rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
- Kazimierz Bar: Akta szkół wojskowych piechoty, kawalerii, i artylerii z lat 1918 —1939. [dostęp 2018-09-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-09)].