Szmer Austina Flinta
Szmer Austina Flinta (ang. Austin Flint murmur, Flint's murmur/symptom) – cichy, mezodiastoliczny (śródrozkurczowy) szmer względnego zwężenia zastawki mitralnej, spotykany w długotrwałej niedomykalności zastawki aortalnej[1]. Powstaje wskutek cofania się krwi z aorty i uderzania strumienia krwi o wsierdzie lewego serca[2][3]. Klasyczne objaśnienie szmeru mówi, że powstaje on, gdy cofający się strumień krwi uderza o przedni płatek zastawki dwudzielnej przy jednoczesnym zmieszaniu wstecznego strumienia krwi przez zastawkę aortalną i fizjologicznego strumenia krwi przez zastawkę mitralną. Opisany przez amerykańskiego lekarza Austina Flinta w 1862 roku[4][5].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Andrzej Szczeklik (red.): Choroby wewnętrzne. Przyczyny, rozpoznanie i leczenie, tom I. Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2005, s. 23. ISBN 83-7430-031-0.
- ↑ Joel S. Landzberg i inni, Etiology of the Austin Flint murmur, „Journal of the American College of Cardiology”, 20 (2), 1992, s. 408–413, DOI: 10.1016/0735-1097(92)90110-9, PMID: 1634679.
- ↑ Robin A.P. Weir, Henry J. Dargie, Austin Flint Murmur, „The New England Journal of Medicine”, 359 (10), 2008, s. e11, DOI: 10.1056/NEJMicm072437, PMID: 18768939.
- ↑ Flint A. On cardiac murmurs. American Journal of the Medical Sciences 44, ss. 29–54 (1862)
- ↑ Flint's murmur or symptom w bazie Who Named It (ang.)
