Sznaucer średni
| ||
 Sznaucer średni | ||
| Inne nazwy | Brodacz monachijski (dawna nazwa) | |
| Kraj patronacki | Niemcy[1] | |
| Kraj pochodzenia | Niemcy (południowe)[1] | |
| Wymiary | ||
| Wysokość | 45-50 cm | |
| Masa | ok. 14,8kg[2] | |
| Klasyfikacja | ||
| FCI | Grupa II, Sekcja 1, nr wzorca 182 | |
| AKC | Working | |
| ANKC | Grupa 6 (Utility) | |
| CKC | Grupa 3 - Working Dogs | |
| KC(UK) | Utility | |
| NZKC | Utility | |
| UKC | Herding Dog Breeds | |
| Wzorce rasy | ||
| FCI • AKC • ANKC • CKC • KC(UK) • NZKC • UKC | ||
Sznaucer średni – rasa psów, należąca do grupy psów w typie pinczera i sznaucera, molosowatych, szwajcarskich psów pasterskich i innych ras. Zaklasyfikowana do sekcji psów w typie pinczera i sznaucera w podsekcji sznaucery. Zgodnie z klasyfikacją amerykańską, należy do grupy psów pracujących[3]. Typ dogowaty[1]. Nie podlega próbom pracy[4].
Rys historyczny[edytuj | edytuj kod]
Sznaucery pochodzą ze znanych z hodowli owiec i bydła obszarów Bawarii i Witembergii na południu Niemiec, gdzie można natrafić na wzmianki o średnim sznaucerowatym psie już w XVI w. Dawniej dotrzymując kroku koniom, towarzyszył dyliżansom w długich trasach, potrafił także zwalczać gryzonie w miastach.
Wygląd[edytuj | edytuj kod]
Budowa[edytuj | edytuj kod]
- głowa jest mocna, wydłużona, zwężająca się stopniowo od oczu do wierzchołka nosa. Kufa ma kształt umiarkowanie ściętego klina
- oczy są ciemnej barwy, owalne
- uszy są wysoko osadzone, w kształcie litery "V", załamane (dawniej kopiowane)
- tułów jest zwarty, klatka piersiowa umiarkowanie szeroka, owalna w przekroju. Grzbiet krótki opada ku tyłowi.
- ogon osadzony wysoko (dawniej kopiowany)
Szata i umaszczenie[edytuj | edytuj kod]
Okrywa włosowa jest szorstka, twarda i gęsta. Składa się z gęstego podszerstka i włosa okrywowego. Cechami charakterystycznymi są broda na kufie i krzaczaste brwi. Umaszczenie jakie występuje to pieprz i sól, srebrne oraz rzadziej całkowicie czarne. Białe plamy na głowie, piersi i kończynach są niepożądane.
Użytkowość[edytuj | edytuj kod]
Sznaucer średni jest psem stróżującym i towarzyszącym.
Zachowanie i charakter[edytuj | edytuj kod]
Zdecydowany temperament, nie wykluczający zimnej krwi i ostrożności, upodobanie do zabaw. Jest przywiązany do swego pana i akceptuje dzieci, jak najbardziej nadaje się na psa rodzinnego. Potrzebuje sporo ruchu, w innym wypadku może mieć skłonności do niszczenia w domu[5]. Jest szczekliwy, ale czujny. Inteligentny i uważny, łatwo się uczy. Jest wytrzymały i odporny na wahania temperatury oraz choroby.
Zdrowie i pielęgnacja[edytuj | edytuj kod]
Istnieje konieczność systematycznego czesania, strzyżenia i trymowania sierści sznaucera średniego.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. s. 67.
- ↑ Palmer 1995 ↓, s. 32.
- ↑ Ammy Marder, Debra Horwitz: Nasz pies. Poradnik dla właścicieli psów. s. 138.
- ↑ Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 91.
- ↑ Sznaucer średni - Rasy psów - Psy.pl, Wszystko, co warto wiedzieć o psach [dostęp 2019-04-25] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
- Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 1998, s. 120. ISBN 83-7073-122-8.
- Ammy Marder, Debra Horwitz: Nasz pies. Poradnik dla właścicieli psów. Warszawa: Książka i Wiedza, 1999. ISBN 83-05-13030-4.
- Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. Warszawa: Dom Wydawniczy "Bellona", 2001. ISBN 83-11-09354-7.
- Joan Palmer: Psy rasowe; 235 ras; pochodzenie rasy, pielęgnacja, szkolenie, przygotowanie do pokazów. Warszawa: Agencja Elipsa, 1995. ISBN 83-85152-709.
