Szpital Psychiatryczny w Wejherowie
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Rozpoczęcie budowy |
1881 |
| Ukończenie budowy |
1883 |
Położenie na mapie Wejherowa  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu wejherowskiego  | |
 54°36′11,50″N 18°12′51,90″E/54,603194 18,214417
| |
Szpital Psychiatryczny w Wejherowie (niem. Provinzial-Irren-Anstalt in Neustadt/Westpreußen) – szpital działający w latach 1883–1920 w Wejherowie przy obecnej ulicy Jana III Sobieskiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Szpital został zbudowany w latach 1881–1883 przez berlińską firmę Gropius & Schmieden[1] z przeznaczeniem dla 400 pacjentów z prowincji Prus Zachodnich. Kompleks obejmował kilkanaście budynków mieszczących się przy drodze z Wejherowa do Bolszewa. Na ten cel ofiarowano 25 mórg lasu miejskiego i 160 mórg ziemi prywatnej. Był to drugi tego rodzaju, po Świeciu, nowoczesny zakład w prowincji. W 1893 roku szpital był przepełniony, co było jednym z powodów budowy szpitala psychiatrycznego w Kocborowie[2][3].
Podstawowy personel zakładu liczył 12 osób. Dyrektorem do 1895 r. był dr Kraemer, autor pierwszego drukowanego, bardzo obszernego sprawozdania, swoistej kroniki i monografii zakładu z 1885 r. W ramach kuracji chorzy wykonywali różne prace na potrzeby zakładu, przede wszystkim w ogrodnictwie i rolnictwie (35 ha ziemi), w tym hodowli. W zakładzie zorganizowana była opieka duszpasterska z codziennym nabożeństwem odprawianym na przemian przez ks. proboszcza z Wejherowa i pastora z Redy[3].
Po zakończeniu I wojny światowej i powrocie Wejherowa do Polski, w 1921 roku w dawnych budynkach szpitala powstał Pomorski Krajowy Zakład dla Głuchoniemych. Obecnie mieszczą się w nich Centrum Wsparcia Teleinformatycznego i Dowodzenia Marynarki Wojennej (ul. Sobieskiego 277), Powiatowy Zespół Kształcenia Specjalnego (ul. Sobieskiego 279) i Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie (ul. Sobieskiego 279A)[4][5].
Cmentarz[edytuj | edytuj kod]
W lesie za dawnymi budynkami szpitala znajduje się zaniedbany i nieoznaczony cmentarz, mieszczący ponad 800 grobów pacjentów. Cmentarz został założony w 1884 r.
-
Tablica informacyjna przy dawnym cmentarzu
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Gazeta Toruńska 1881, R. 15 nr 17 - Kujawsko-Pomorska Biblioteka Cyfrowa [online], kpbc.umk.pl [dostęp 2021-06-27] (pol.).
- ↑ Krótka historia szpitalnictwa w Wejherowie. Szpital Specjalistyczny im. F. Ceynowy w Wejherowie. [dostęp 2014-11-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-28)]. (pol.).
- ↑ a b Józef Borzyszkowski, Historia Wejherowa.
- ↑ Historia niepełnosprawność intelektualnaPowiatowy Zespół Kształcenia Specjalnegpo [online], www.sosw-wejherowo.pl [dostęp 2017-11-20] (pol.).
- ↑ Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w Wejherowie. [dostęp 2014-11-16]. (pol.).