Przejdź do zawartości

Szrafowanie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Trzy grupy tynktur

Szrafowanie (nazywane też kreskowaniem) – metoda oddawania kolorów lub stopni szarości za pomocą cienkich, równoległych lub krzyżujących się kresek. Metoda zastępcza stosowana w wielu technikach rysunkowych lub graficznych nie umożliwiających posługiwania się półtonami. Kreski mogą być ciągłe, przerywane lub nawet składające się z rzędów kropek, mogą być o stałej lub różnej gęstości. Szrafowanie może być też stosowane do cieniowania lub ukazania trójwymiarowości motywu obrazu.

(z niem. Schraffe – kreska) lub deseń (fr. dessin – rysunek, wzór) – to rysunek lub układ linii tworzący określony wzór.

Szrafy (desenie) stosuje się często na mapach. Spotyka się różne szrafy: równoległe lub krzyżujące się linie ciągłe lub przerywane (kreskowanie), także wzory z regularnie powtarzających się znaków (np. kropek, sygnatury drzewa, opisu).

Przykłady najczęściej stosowanych szrafów:

  • tereny podmokłe – poziome przerywane niebieskie lub granatowe kreski
  • pustynie – brązowe lub szare kropki
  • tereny zalesione – zielone kreski, kropki lub powtarzające się znaki drzewa.

Zobacz też: DTP

Szrafirunek

[edytuj | edytuj kod]

(z niem. Schraffierung) – to metoda odwzorowania kolorów i futer heraldycznych (tynktur). Szrafirunek wykorzystywany był w miedziorytach, a szczególnego znaczenia nabrał w momencie pojawienia się druku. Dziś szrafirunek stosuje się, gdy dana technika powielania nie umożliwia stosowania barw oryginalnych lub, gdy oddawanie kolorów jest możliwe, lecz zbyt kosztowne.

W starszych książkach spotyka się też określenie „sztafowanie”.

Przykłady szrafowania i szrafirunku

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]