Szrafowanie
Szrafowanie (nazywane też kreskowaniem) – metoda oddawania kolorów lub stopni szarości za pomocą cienkich, równoległych lub krzyżujących się kresek. Metoda zastępcza stosowana w wielu technikach rysunkowych lub graficznych nie umożliwiających posługiwania się półtonami. Kreski mogą być ciągłe, przerywane lub nawet składające się z rzędów kropek, mogą być o stałej lub różnej gęstości. Szrafowanie może być też stosowane do cieniowania lub ukazania trójwymiarowości motywu obrazu.
Szraf
[edytuj | edytuj kod](z niem. Schraffe – kreska) lub deseń (fr. dessin – rysunek, wzór) – to rysunek lub układ linii tworzący określony wzór.
Szrafy (desenie) stosuje się często na mapach. Spotyka się różne szrafy: równoległe lub krzyżujące się linie ciągłe lub przerywane (kreskowanie), także wzory z regularnie powtarzających się znaków (np. kropek, sygnatury drzewa, opisu).
Przykłady najczęściej stosowanych szrafów:
- tereny podmokłe – poziome przerywane niebieskie lub granatowe kreski
- pustynie – brązowe lub szare kropki
- tereny zalesione – zielone kreski, kropki lub powtarzające się znaki drzewa.
Zobacz też: DTP
Szrafirunek
[edytuj | edytuj kod](z niem. Schraffierung) – to metoda odwzorowania kolorów i futer heraldycznych (tynktur). Szrafirunek wykorzystywany był w miedziorytach, a szczególnego znaczenia nabrał w momencie pojawienia się druku. Dziś szrafirunek stosuje się, gdy dana technika powielania nie umożliwia stosowania barw oryginalnych lub, gdy oddawanie kolorów jest możliwe, lecz zbyt kosztowne.
W starszych książkach spotyka się też określenie „sztafowanie”.
Przykłady szrafowania i szrafirunku
[edytuj | edytuj kod]-
złoto
-
srebro
-
stal
-
zielony
-
szary
-
purpura
-
niebieski
-
czerwony
-
czarny
-
brunatny
-
naturalny
-
cielisty
-
gronostaj
-
łasica
-
sobol
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Alfred Znamierowski, Insygnia, symbole i herby polskie, Warszawa 2003.
- Sławomir Górzyński, Jerzy Kochanowski, Herby szlachty polskiej, Warszawa 1990.