Sztandar procesyjny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Sztandary procesyjne
Paryż 2009
Procesja Bożego Ciała w Legnicy - parafia św. Trójcy - 1984 r.
Mińsk 2005
Neapol 2015
Neapol 2015
Fragment, Parma
Fragment, Kevelaer
Braga 2014
Braga 2014
Sędzisław(Dolny Śląsk), kościół pw. św. Maksymiliana Kolbe
Rumunia, sztandar procesyjny w cerkwi pod wezwaniem św. Paraskewy w Deseşti
Procesja Wielkanocna Wilamowice - 2015
Jasna Góra

Sztandar procesyjnyparament w kształcie prostokątnego kawałka materiału zdobionego haftem, używany podczas procesji kościelnych i nabożeństw[1].

Sztandary przejęte zostały ze świata militarnego. W średniowieczu swoje sztandary zaczęły posiadać miasta, były to tzw. gonfalony. Następnie tradycja posiadania sztandaru przyjęta została przez bractwa (konfraternie) i wspólnoty kościelne.

Wygląd[edytuj | edytuj kod]

Na sztandarze znajduje się najczęściej wizerunek patrona bractwa, parafii lub innego rodzaju stowarzyszenia kościelnego. Prostokątny materiał (len, bawełna, konopie, jedwab lub aksamit) zawieszony jest na poprzecznym drążku umocowanym na drzewcu. Drzewce, trzymane pionowo, niesie osoba specjalnie wybrana do prezentowania stowarzyszenia podczas nabożeństwa czy procesji. Czasem sztandar procesyjny ozdabiany jest sznurami czy taśmami zakończonymi frędzlami[2].

Zabytkowe sztandary procesyjne[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Luigi Grassi: Dizionario di Antiquariato. Mediolan: Garzanti Editori, 1992, s. 515. ISBN 978-88-11-91701-4. (wł.).
  2. Sandra Vasco Rocca, Gli oggetti processionali, [w:] Suppellettile ecclesiastica I, Florencja: Centro Di Editore, 1988, s. 350-352, ISBN 88-7038-142-0 (wł.).