Szu (mitologia)
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| ||||
| Szu w hieroglifach |
| ||||
| ||||
| ||||
| Występowanie | mitologia egipska | |||
|---|---|---|---|---|
| Teren kultu | starożytny Egipt | |||
| Rodzina | ||||
| Żona | Tefnut | |||
| Dzieci | Geb i Nut | |||
Szu – w mitologii egipskiej bóg powietrza, mąż Tefnut (córki Neit), ojciec ziemi – Geba i nieba – Nut. Był pierwszym zdecydowanie męskim bytem. Bóg powietrza, którego imię oznaczało pustkę. Powstał on z Atuma drogą masturbacji[1], jako tchnienie, które wyszło z nosa stwórcy. Szu uosabiał tchnienie życiodajne i był dawcą orzeźwiającego wiatru północnego. Funkcją Szu było rozdzielanie ziemi od nieba. Szu wyobrażany był jako mężczyzna o rozpostartych skrzydłach, trzymający w rękach symbole życia i powietrza.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Joanna Ciślewska (red.), Starożytni Egipcjanie, 2007, s. 16, ISBN 978-83-89840-03-5.