Tętnica nabrzuszna dolna
Tętnica nabrzuszna dolna – (łac. arteria epigastrica inferior) tętnica o średnicy ok. 3 mm, będąca gałęzią tętnicy biodrowej zewnętrznej, od której odchodzi przyśrodkowo, w pobliżu jej końca, zwykle powyżej więzadła pachwinowego.
Przebieg i gałęzie[edytuj | edytuj kod]
Po odejściu kieruje się skośnie przyśrodkowo, a następnie stromo do góry, kierując się ku tylnej powierzchni mięśnia prostego brzucha, po którym przebiega do góry. W swoim przebiegu po tylnej powierzchni mięśnia prostego wywołuje fałd otrzewnej zwany fałdem pępkowym bocznym. Wnika do mięśnia prostego i zaopatruje go wraz z odpowiednim obszarem skóry. Kończy się około 5–6 cm powyżej pępka poprzez zespolenie z tętnicą nabrzuszną górną, z którą tworzy tak zwaną pionową drogę tętniczą przednią tułowia.
Gałęzie:
- gałąź łonowa i zasłonowa
- tętnica mięśnia dźwigacza jądra u mężczyzn
- tętnica więzadła obłego macicy u kobiet.
Piśmiennictwo[edytuj | edytuj kod]
- A.Bochenek, M.Reicher; Anatomia człowieka t. III. str.318. PZWL1993 ISBN 83-200-1628-2
