T-14

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
T-14
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Rosja

Producent

Urałwagonzawod

Typ pojazdu

czołg podstawowy

Załoga

3[1]

Historia
Prototypy

2013[potrzebny przypis]

Produkcja

od 2014

Egzemplarze

20[potrzebny przypis]

Dane techniczne
Silnik

ChTZ 12Н360 (A-85-3A) diesel 1105(1500) KW[2]

Transmisja

8-biegowa, automatyczna

Pancerz

reaktywny, stal 44S-SW-Sz[3]

Masa

48 ton[1]

Osiągi
Prędkość

80–90 km/h[1]

Zasięg pojazdu

>500 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 × armata czołgowa gładkolufowa kal. 125 mm 2A82-1M / 2A83 152 mm[4]
i 1-2 karabiny maszynowe kalibru 7,62 mm[5]
Użytkownicy
Rosja

T-14rosyjski czołg podstawowy opracowany w 2014 i produkowany w zakładach Urałwagonzawod w Niżnym Tagile. Znany jest pod nazwą Armata (ros. Армата) od nazwy zastosowanej platformy gąsienicowej. Nosi fabryczne oznaczenie „obiekt 148”.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Prace nad konstrukcją prowadzono po 2000 roku w zakładach Uralskiej Fabryki Pojazdów (Urałwagonzawod) jako część projektu uniwersalnej platformy bojowej Armata[potrzebny przypis]. Podczas projektowania korzystano z doświadczeń uzyskanych przy projektach Czarny Orzeł oraz Obiekt 195, mających swoje początki w latach 80. XX wieku. Celem projektu była budowa uniwersalnej platformy bojowej służącej do opracowania wielu rodzajów pojazdów wojskowych. Po raz pierwszy prototypy rodziny pojazdów zaprezentowano na wystawie Russian Arms Expo w Niżnym Tagile we wrześniu 2013 roku[6]. Pierwszy prototyp rozpoczął testy dwa miesiące później[potrzebny przypis]

Czołg ten został zaprezentowany po raz pierwszy na paradzie z okazji zwycięstwa w II wojnie światowej 9 maja 2015 roku wraz z pozostałymi pojazdami z rodziny Armata[7]. O niedopracowaniu czołgu świadczyło, że podczas próby defilady 7 maja jeden z czołgów doznał awarii układu napędowego i próba jego odholowania nie powiodła się[5]. Pojazd do końca 2016 roku miał przejść państwowe testy i zostać oficjalnie włączonym do rosyjskich sił zbrojnych[potrzebny przypis]. W 2015 r. zapowiedziano, że do 2020 roku miało zostać dostarczonych 2300 sztuk tych pojazdów, natomiast dwa lata później przewidywano już tylko zakup[8] 100 sztuk. W pierwszym kwartale 2020 wstrzymano prace rozwojowe nad silnikiem czołgu T-14, co przerwało prace nad jego wdrożeniem do bliżej nieokreślonego terminu[6][9]. 8 października 2022 roku zauważono pojedynczą sztukę T-14[10] w rejonie miasta Ługańsk podczas inwazji na Ukrainę.

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Czołg podstawowy T-14 opiera się na gąsienicowym podwoziu projektu Armata. Zastosowany pancerz 44S-SW-Sz został opracowany do zachowywania swoich właściwości w warunkach arktycznych[11]. Załoga umieszczona jest w wielowarstwowej opancerzonej kapsule odseparowanej od zasobnika z amunicją[potrzebny przypis]. Kierowca zajmuje stanowisko po lewej stronie, dowódca po prawej, a działonowy pośrodku[5]. Czołg ma zdalnie kontrolowaną bezzałogową wieżę wyposażoną w armatę 2A82-1M kalibru 125 mm z zapasem 45 pocisków. Ponadto w wieży umieszczony jest współosiowy karabin maszynowy. Drugi karabin maszynowy kalibru 7,62 mm umieszczony jest obrotowo na wieży, sprzężony z głowicą obserwacyjną dowódcy[5]. Początkowo przewidywano, że obok armaty czołg będzie uzbrojony w działko automatyczne 30 mm lub granatnik automatyczny kalibru 57 mm i karabin maszynowy kalibru 12,7 mm, lecz nie zostały ostatecznie zastosowane[5]. Pojazd posiada zarówno aktywne, jak i pasywne systemy obrony własnej. Wyposażony jest w system radarowy typu AESA działający w paśmie Ka bazującym na rozwiązaniach z samolotu PAK-FA[12].

Wojna na Ukrainie[edytuj | edytuj kod]

W kwietniu 2023 roku czołgi T-14 zostały wysłane w rejon walk na Ukrainie, w maju zaś tego roku weszły do walki z siłami ukraińskimi[13]. Wobec jednak nasycenia ukraińskiej obrony zachodnimi środkami przeciwpancernymi, i utratą przez Rosję na Ukrainie około 2600 czołgów różnych typów, już do lata tego roku czołgi T-14 zostały wycofane z Ukrainy[13]. Według wywiadu brytyjskiego, T-14 na Ukrainie były w złym stanie technicznym[13].

Pozostałe pojazdy z rodziny Armata[edytuj | edytuj kod]

  • T-15: ciężki opancerzony pojazd piechoty[14]
  • TOS-2: samobieżna wyrzutnia rakiet termobarycznych krótkiego zasięgu[15]
  • 2S35 Koalicja-SW: działo samobieżne kal. 152 mm[15]
  • BREM-T T-16: pojazd ratunkowy[15]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Tomas Hirst: Russia just unveiled its new Armata battle tank. Business Insider, 2015-04-21. [dostęp 2015-04-24]. (ang.).
  2. Дизельный двигатель 12Н360. [dostęp 2015-04-23].
  3. „Армата” против „Леопарда 2" и „Абрамса”. [dostęp 2015-05-08].
  4. В интернете выложили фотографии танка нового поколения „Армата” – Российская газета, rg.ru [dostęp 2017-11-20].
  5. a b c d e Tomasz Szulc. Nowości moskiewskiej defilady zwycięstwa. „Nowa Technika Wojskowa”. 6/2015, s. 9–12, czerwiec 2015. 
  6. a b Mu Xuequan: Russia to reveal newest Armata tanks in 2015. Xinhuanet, 2014-11-18. [dostęp 2015-04-24]. (ang.).
  7. Wielka defilada w Moskwie. Rosja pokazuje swoją najnowocześniejszą broń światu. Onet.
  8. Putina nie stać na Armatę, „wyborcza.pl” [dostęp 2018-08-01].
  9. Tom Porter: Russia: Top secret T-14 Armata tank revealed on film. International Business Times, 2015-03-25. [dostęp 2-015-04-24]. (ang.).
  10. T-14 Armata In Luhansk: Russia’s Most Capable Tank Finally Deployed For Combat in Ukraine – Reports. Military Watch Magazine.
  11. Denis Kungurov: Secret new Russian tank could be deployed to Arctic zones. Russia Beyond The Headlines, 2014-11-14. [dostęp 2015-04-24]. (ang.).
  12. New Armata universal combat vehicle platform equipped with radar as the T-50 fighter aircraft.. Army Recognition, 2014-01-26. [dostęp 2015-04-24]. (ang.).
  13. a b c Maya Carlin: Russia's T-14 Armata Tank: A Game Changer or Simply a Big Joke?. The National Interest, 1 lutego 2024. [dostęp 2024-02-02]. (ang.).
  14. В сети интернет появилось видео тяжелой БМП Т-15 на базе Арматы. [dostęp 2015-04-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (27 marca 2015)].
  15. a b c Следующий – Т-14. [dostęp 2015-04-23].