Tachybaptus
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| Tachybaptus[1] | |
| Reichenbach, 1853[2] | |
 Przedstawiciel rodzaju – perkozek australijski (T. novaehollandiae) | |
| Systematyka | |
| Domena | eukarionty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Podtyp | kręgowce |
| Gromada | ptaki |
| Podgromada | Neornithes |
| Infragromada | ptaki neognatyczne |
| Rząd | perkozowe |
| Rodzina | perkozy |
| Rodzaj | Tachybaptus |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Colymbus minor J.F. Gmelin, 1789 (= Colymbus ruficollis Pallas, 1764) | |
| Synonimy | |
| |
| Gatunki | |
|
zobacz opis w tekście | |
Tachybaptus – rodzaj ptaka z rodziny perkozów (Podicipediformes).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Eurazji, Afryce, Australii, obie Amerykach[6].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała 21-29 cm, masa ciała 100-236 g[7].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Tachybaptus (Tachybaptes): gr. ταχυς takhus „szybko”; βαπτω bapto „zanurzyć się”[8].
- Limnodytes: gr. λιμνη limnē „staw, moczary”; rodzaj Dytes Kaup, 1829 (perkoz). Gatunek typowy: Colymbus dominicus Linnaeus, 1766.
- Dominicus: epitet gatunkowy Colymbus dominicus Linnaeus, 1766; Santo Domingo lub San Domingo (obecnie wyspa Haiti), Indie Zachodnie[9]. Nazwa zastępcza dla Limnodytes Oberholser, 1974.
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Do rodzaju należą następujące gatunki[10]:
- Tachybaptus rufolavatus – perkozek długodzioby – takson wymarły pod koniec XX wieku[11].
- Tachybaptus ruficollis – perkozek zwyczajny
- Tachybaptus novaehollandiae – perkozek australijski
- Tachybaptus pelzelnii – perkozek białosmugi
- Tachybaptus dominicus – perkozek białoskrzydły
Ksepka i Kammerer (2013) proponują przeniesienie T. dominicus do monotypowego rodzaju Dominicus[12][5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tachybaptus, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ H.G.L. Reichenbach: Avium systema naturale. Das natürliche system der vögel mit hundert tafeln grösstentheils original-abbildungen der bis jetzt entdecken fast zwölfhundert typischen formen. Vorlaüfer einer iconographie der arten der vögel aller welttheile. Dresden und Leipzig: Expedition der vollständigsten naturgeschichte, 1852, s. 3. (niem.)
- ↑ M.A.P.O. Des Murs: Traité général d’oologie ornithologique au point de vue de la classification. Paris: F. Klincksieck, 1860, s. 549. (fr.)
- ↑ H.Ch. Oberholser: The bird life of Texas. University of Texas Press, 1974, s. 970. ISBN 0-292-70711-8. (ang.)
- ↑ a b D.T. Ksepka & Ch.F. Kammerer. Corrigendum: Taxonomic status of the Least Grebe. „Palaeontology”. 56 (5), s. 1171, 2013. DOI: 10.1111/pala.12068 (ang.).
- ↑ F. Gill & D. Donsker (red.): Grebes, flamingos & tropicbirds (ang.). IOC World Bird List: Version 8.2. [dostęp 2018-09-16].
- ↑ F. Llimona & J. del Hoyo: Ostrich to Ducks. W: J. del Hoyo, A. Elliott & J. Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 1: Ostrich to Ducks. Barcelona: Lynx Edicions, 1992, s. 189-190. ISBN 84-87334-10-5. (ang.)
- ↑ Jobling 2018 ↓, s. Tachybaptus.
- ↑ Jobling 2018 ↓, s. Dominicus.
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Podicipedidae Bonaparte, 1831 - perkozy - Grebes (wersja: 2016-07-24). W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2018-09-16].
- ↑ BirdLife International 2016, Tachybaptus rufolavatus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2018 [online], wersja 2018-1 [dostęp 2018-09-16] (ang.).
- ↑ D.T. Ksepka, A.M. Balanoff, M.A. Bell & M.D. Houseman. Fossil grebes from the Truckee Formation (Miocene) of Nevada and a new phylogenetic analysis of Podicipediformes (Aves). „Palaeontology”. 56 (5), s. 1149–1169, 2013. DOI: 10.1111/pala.12040 (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- J.A. Jobling: Key to Scientific Names in Ornithology. W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie & E. de Juana (red.): Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions, 2018. [dostęp 2018-09-16]. (ang.)